فرودگاه ناگچو داگرینگ فرودگاهی با برنامه است که در استان ناگچوی تبت فعالیت خواهد کرد. درصورتی که ساخت این فرودگاه به اتمام برسد، مرتفع‌ترین فرودگاه جهان با ارتفاع 4436 متر از سطح دریا، حتی مرتفع‌تر از فرودگاه دائوچنگ یادینگ خواهد بود.

این فرودگاه چهارمین فرودگاه ساخته شده در تبت است که در جنوب غرب شیکوآنهه (Shiquanhe)، منطقه نگاری واقع شده است. ارتفاع 4274 متری این فرودگاه از سطح دریا باعث شده است که در حال حاضر صرفاً از طریق لهاسا، بین چنگدو و نگاری فعالیت بکند. مسافت 1098 کیلومتری از مبدأ لهاسا حدود یک ساعت و نیم طول می‌کشد که همین مسافت از طریق زمینی حداقل 2 روز است.

فرودگاه شیگاتسه پیس (با کد یاتا (IATA) (انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی): RKZ و کد ایکائو (ICAO) یا سازمان بین المللی هوانوردی کشوری: ZURK)، فرودگاه شیگاتسه هپینگ یا پایگاه هوایی شیگاتسه، فرودگاهی دومنظوره – نظامی و غیرنظامی- است که در شیگاتسه، دومین شهر بزرگ منطقه خودمختار تبت در چین، مشغول به فعالیت است. این فرودگاه در شهرستان جیانگ دانگ، 43 کیلومتری شیگاتسه واقع شده است. این فرودگاهی با ارتفاع 3782 متری (12408 پا) از سطح دریا، یکی از مرتفع‌ترین فرودگاه‌های جهان است.

استان نیینگچی به عنوان سرزمینی حاصلخیز با آب وهوایی متعادل در تبت به حساب می‌آید. نیمی از زمین‌های آن زیر پوشش جنگلی پرپشت که یکی از بکرترین جنگل‌های چین است، قرار دارد. دو اندوخت گاه طبیعی در آنجا ساخته شدند. این فرودگاه که در سال 2006 تکمیل شد، تنها فرودگاه واقع در جنگل است که مابین رودخانه‌ی نیانگ و یارلونگ تسانگپو در شمال و کوهستان‌ها و درختان شرق و غرب قرار دارد.

این اولین فرودگاه جانبی در تبت است و در این میان، بیشترین ارتفاع و طولانی‌ترین باند پرواز را در جهان دارد. ساخت این فرودگاه در سال 1993 شروع شد و در اکتبر 1994 به پایان رسید.

فرودگاه گونکار لهاسا یکی از فرودگاه‌های غیرنظامی با بیشترین ارتفاع در جهان (حدود 11811 پا) است. زمانی که فرودگاه دامشونگ (Damxung) در سال 1956، در تبت تکمیل شد، منطقه‌ی ممنوعه‌ی سابق برای فرودگاه، رو به جهانیان باز شد. ایستگاه پایانه هواپیمایی لهاسا در سال 1965 تأسیس شد و پرواز پکن – چنگدو – لهاسا در ابتدا از «سومین قطب اسرارآمیز جهان» پرده برداری کرد. این فرودگاه در شهرستان گونکار، منطقه‌ی شانان، تبت، 98 کیلومتری (حدود 61 مایلی) جنوب لهاسا، در ساحل جنوبی رودخانه‌ی براهماپوترا واقع شده است.

پروژه‌ی توسعه‌ی ترمینال فرودگاه بین‌المللی شی‌آن شیان یانگ، در سال 2001 آغاز شد. این فرودگاه که در حومه‌ی شهر شی‌آن، استان شاآنشی‌‌ قرار دارد، در سال 1991 افتتاح شد. افزایش سریع ترافیک هوایی در شمال غرب چین، الزام به سرمایه گذاری بیشتر را موجب شد. فرودگاه شی‌آن شیان یانگ، شاهد توسعه‌ی ساختمان ترمینال خود خواهد بود که با سرمایه گذاری جدید، خریداری پلکان هواپیما، تجهیزات تهویه مطبوع و سایر تجهیزات مربوط به ترمینال مسافربری میسر می‌شود.

شرکت گروه فرودگاه بین‌المللی شیامن، مسئولیت محدود (XIAGC)، مجتمعی دولتی است و مستقیماً وابسته به فرمانداری شهر شیامن است. در حال حاضر، این شرکت، 3 فرودگاه یعنی فرودگاه شیامن گائوچی، فرودگاه فوچو چنگل و فرودگاه کوهستان لانگیان گوانزی را با دارایی کل حدوداً 4.8 میلیارد یوان مدیریت می‌کند. کار اصلی آن، تأمین خدمات حمل و نقل زمینی برای هوانوردی غیرنظامی (کارگزار حمل و نقل مسافر و بار، ترمینال مسافری و ترمینال باربری) و خدمات تکمیلی در زمینه‌ی داد و ستد و تجارت، هتل‌ها، تبلیغات، سرمایه گذاری و مشاوره‌ی املاک است. این شرکت، با کسب مجوز از دولت، در مقام مسئول نظارت بر امور فرودگاه‌ها فعالیت می‌کند.

فرودگاه بین‌المللی تیانهه، در سال 1990 ساخته شد و در آوریل 1995 به روی مردم گشوده شد. این فرودگاه اکنون 3 ساختمان ترمینال دارد، ترمینال 1، ترمینال 2 و ترمینال جدید که از بین آن‌ها، ترمینال 2 و ترمینال جدید به‌طورمعمول استفاده می‌شوند ولی در حال حاضر هیچ برنامه‌ی پروازی در ترمینال 1 انجام نمی‌گیرد. ترمینال 1 و نیز ترمینال 2، در ضلع جنوب غربی محوطه‌ی ترمینال‌ها قرارگرفته‌اند و ساختمان ترمینال جدید، در جنوب شرقی واقع‌شده است. در حال حاضر، بیش از 26 شرکت هواپیمایی در اینجا، در 158 مسیر هوایی فعالیت می‌کنند. در این فرودگاه، 55 پرواز به شهرهای داخلی و 23 پرواز به شهرهای جهان، از قبیل پکن، شانگهای، گوانگژو، هنگ‌کنگ، ماکائو، تایوان، توکیو، دهلی، بانکوگ، کوالالامپور و غیره انجام می‌گیرد. از اول مه 2015، مسافران تبعه‌ی 51 کشور، از جمله آمریکا، روسیه، انگلستان، فرانسه، ژاپن، کره‌ی جنوبی و سنگاپور، می‌توانند حین سفر از طریق فرودگاه بین‌المللی تیانهه، از 72 ساعت ترانزیت رایگان استفاده کنند.