در چین چه چیزی بخوریم

غذاهای چینی پرمایه و رنگارنگ‌اند و رنگ‌های متنوع، عطرهای متفاوت و طعم عالی از ویژگی‌های آنهاست. وجود این سه ویژگی نه تنها باعث خوشمزگی غذای چینی می‌شود بلکه آن را به اثری هنری بدل می‌سازد که می‌توان آن را دید و تحسین کرد. هیچ یک از این سه ویژگی را نباید در تهیه‌ی غذاهای خوشمزه‌ی چینی از یاد برد.

سن قانونی خرید و نوشیدن الکل در چین 18 سال است اما در ماکائو سن خاصی برای این کار تعیین نشده است. قوانین مربوط به الکل در ماکائو و هنگ کنگ با سرزمین اصلی چین متفاوت است.

در هنگام سفر در چین پرهیزهای غذایی خود را کنار بگذارید و از هر غذای چینی کمی بچشید. به یاد داشته باشید که به سراغ غذاهایی مانند گوشت گوساله و بروکلی یا چو مین نباید بروید.

برای مردم چین نوشیدن چای با چشیدن آن فرق دارد. نوشیدن چای برای لذت بردن از اثر نیروبخش و نشاط آور آن است. چشیدن چای مفهومی فرهنگی دارد.

اگر در رستورانی در چین سفارش ماءالشعیر یا سودا بدهید احتمالا با دمای محیط برای شما سرو خواهد شد، هر چند ماءالشعیر در تابستان معمولا خنک سرو می‌شود. آب نیز داغ سرو می‌شود.

بسیاری از انواع غذاهای چینی سریع، کم هزینه، سبک و خوشمزه‌اند. در همه جای شهرهای چین می‌توان فروشندگان دوره گرد و بساطی مواد غذایی و اسنک را مشاهده کرد. منطقه‌ی وانگ فو جینگ (Wangfujing) در پکن به دلیل غذاها و اسنک‌های خیابانی معروفش بسیار مورد توجه توریست‌ هاست.

چین زادگاه چای است و انواع بسیار زیادی چای (茶 Chá) در این کشور موجود است. در برخی رستوران‌ها چای سبز (绿茶 Lǜchá) رایگان یا با قیمت بسیار اندک سرو می‌شود (بستگی به منطقه دارد).

گفته می‌شود نوشیدن چای در چین بیش از 4000 سال قدمت دارد. بر اساس افسانه‌ها یان دی، یکی از سه حکمران عهد باستان همه‌ی گیاهان را امتحان کرد تا داروهای گیاهی بیابد. یک روز که به دلیل خوردن یکی از گیاهان مسموم شده بود قطره‌ای آب از درخت چای در دهانش چکید و او را نجات داد.

نظرات متفاوتی درباره‌ی انواع چای وجود دارد. چای را می‌توان بر اساس نحوه‌ی فرآوری، کیفیت، روش آماده سازی و غیره طبقه بندی کرد. دسته بندی زیر بر اساس روش فرآوری چای است.

هنگام گردش در منطقه‌ی مشهور وست لیک (West Lake) می‌توانید عطر دلپذیر چای را از کوهستان‌های پشت سرتان احساس کنید. این چای Dragon Well نام دارد و به دلیل "چهار شگفتی" خود مشهور است: رنگ سبز زمردی، رایحه‌ی خوش، طعم شیرین و ظاهر زیبا. ویژگی‌های درمانی فوق العاده و مغذی بودن این چای سبب محبوبیت آن در چین و در بازارهای خارجی شده است.

برگزاری مراسم چای در چین شاید به اندازه‌ی ژاپن سختگیرانه و دقیق نباشد اما اصول خاص خود را دارد.

قهوه به تدریج در حال بدل شدن به نوشیدنی محبوب مناطق شهری چین است، اما یافتن آن در شهرهای کوچک تقریباً غیر ممکن است.

چین بزرگ‌ترین تولید کننده‌ی برنج در دنیاست و یکی از نخستین مناطقی است که برنج در آن کشت شد. نودل نیز بخش مهم دیگری از آشپزی چینی است و تاریخی طولانی و محبوبیتی فراوان دارد. دومین گروه مهم مواد غذایی در چین سبزیجات است. چین یکی از بزرگ‌‌ترین مصرف کنندگان تخم پرندگان در دنیاست.

خوردن ماهی هم در مناطق ساحلی چین و هم در سایر مناطق رایج است. توفو، که معادل پنیر لوبیا است، اصالتاً چینی است که از شیر سویا، آب و یک عامل دلمه کننده درست می‌شود. مردم چین از گوشت انواع حیوانات مانند خوک، گاو، گوسفند، مرغ، اردک، کبوتر و بسیاری دیگر استفاده می‌کنند. شاید قدمت سوپ به اندازه‌ی قدمت آشپزی باشد. این غذا از دوران قدیم یکی از بخش‌های مهم فرهنگ آشپزی در چین بوده است

در این کشور سبک‌های آشپزی متنوع و فراوان‌اند، اما از دید سر‌آشپزهای چینی 8 روش آشپزی به عنوان بهترین روش‌ها برگزیده شده‌اند که به عنوان الگو و معیار نحوه‌ی طبخ غذا برای آشپز چینی به شمار می‌روند. هریک از این مکتب‌های آشپزی سبک و نقاط قوت خاص خود را دارد.

آشپزی درمانی در چین سابقه‌ای طولانی دارد. اسناد و مدارک بسیار قدیمی نشان می‌دهند که تاریخ این نوع آشپزی به عهد سلسله‌ی هان (206 قبل از میلاد تا 220 میلادی) برمی‌گردد. این سبک در دوران امپراتوری‌های بعدی تکامل یافته و امروزه به دانش کاربردی تغذیه بدل شده است.