در مالزی چه چیزی بخوریم

مالزی فقط محل آمیختگی فرهنگ‌ها نیست، بلکه آمیزه‌ای از انواع آشپزی‌ها را هم در خود دارد. ترکیبی از نفوذ آشپزی اروپایی، چینی و هندی را در مالزی مشاهده می‌کنید. روش آشپزی ملی شباهت‌های آشکار با آشپزی تایلندی و اندونزیایی دارد، اما ویژگی‌های منحصر به فرد خود را بر اساس ادویه‌جات عجیب و غریب، فلفل، زنجبیل، سنبل هندی، برگ لیمو، شیر نارگیل و بادام زمینی، حفظ می‌کند. جوامع هندی و چینی رسوم خود را دارند – غذای محلی مامک (Mamak) را که مسلمانان تامیل به مالزی آورده‌اند، حتماً امتحان کنید. مامک به طور سنتی در غرفه‌های کنار خیابان سرو می‌شود، اما در باجه‌های ناسی کندار (Nasi Kendar) (برنج و کاری) در سراسر مالزی هم می‌توانید آن را امتحان کنید. مالزیایی‌های جوانتر از غذاهای غربی استقبال می‌کنند و رستوران‌های تایلندی و کره‌ای در بیشتر نقاط کشور مالزی پیدا می‌شوند.

این خوراک انگشتی ترد صبحانه ی کلاسیک مالزیایی است که ریشه ی هندی دارد. خوردن این غذا در هر زمان در طی روز خوب است (و در حدود ساعت سه صبح واقعاً خوب است).

آب لوله کشی عموماً برای خوردن بی خطر است، اما در عین حال آب بطری هم بطور گسترده قابل دسترس و قیمت آن حدود 2رینگیت برای هر لیتر است. در میان آب میوه های تازه، آب هندوانه، پرتقال و هویج رایجتر است و همچنین آب نیشکر که کمی شیره دار اما انرژی زاست و با فشردن نی ها توسط ماشین پرس (Mangles) گرفته می شود. برخی از غرفه های خیابانی نوشیدنی های الکلی را هم می فروشند. حتی بهتر از این ها نوشیدنی های لیچی (Lychee) و لونگان (Longan) است که با رقیق کردن آب میوه های قوطی درست شده و با مقداری از خود میوه در پایین آن سرو می شود.

رندانگ گوشت گاو ، کاری خشک آرام پزی است که عمیقاً ادویه دار و همراه با زنجبیل و زردچوبه، لیموی کفیر و فلفل است.

برای کم هزینه بودن و آشنایی با انواع غذاهای محلی در مالزی می توان خوراک های قابل دسترس در بسیاری از کدای کوپی ها، خصوصاً در مواقع ناهار، را امتحان کرد.

تأثیرپذیری روش آشپزی مالایی از شمال و شرق و بیش از همه از چین بوده به دلیل استفاده از نودل و سس سویا.

مهاجرت از استان های فوجیان، گوانژو و جزیره ی هاینان طیف آشپزی چینی را در مالزی ایجاد کرده است. این طیف گسترده نیز نشان از ساحل جنوب شرقی چین دارد.

نام غذاهای نونیایی اشاره به زنان جوامع پراناکان دارد. خوراک نونیا برای ایالت های پنانگ و ملاکا، همانند خوراک کریول در ایالت لوئیزیانای آمریکا می باشد.

خوراک کلاسیک جنوب هند دوسای یا توسای می باشد، که کلوچه ی نازکی از آرد برنج است که اغلب با مخلوط سبزیجات پر می گردد.

رژیم غذایی جوامع بومی ساکن در شرق مالزی اغلب شبیه خوراک های استاندارد مالایی یا چینی است.