تاریخ چین

لیست دوره های تاریخی چین: - دوران ماقبل تاریخ - شیا (Xia) - شانگ (Shang) - ژو (Zhou) - کین (Qin) - هان (Han) - سه امپراتوری (Three Kingdoms) - جین (Jin) - دودمان‌های جنوبی و شمالی (Southern And Northern Dynasties) - سوئی (Sui) - تانگ (Tang) - پنج سلسله و ده پادشاهی (Five Dynasties And Ten States) - سونگ (Song) - لیائو (Liao) - دودمان شیا غربی (Western Xia Dynasty) - جین (Jin) - یوان (Yuan) - مینگ (Ming) - چینگ (Qing)

پس از سال 10.000 قبل از میلاد، مردم چین با شکار و جمع آوری گیاهان زندگی می‌کردند. سپس، چینی‌ها حدود سال 5.000 قبل از میلاد، کشاورزی را آغاز کردند.

ظهور جامعه پیشرفته چینی بعد از تغییر شیوه زندگی مردم و یکجانشین شدن و اختراعات مهم اولیه چین شروع جنگ های گسترده در سرزمین پهناور چین و ساخت قلعه ها و استحکامات

برده‌داری در چین در دوره دودمان شانگ رواج یافت. آن‌ها اسیران جنگی را برده می‌کردند. و وقتی یکی از امپراتوران شانگ می‌مرد، خدمتکاران و برده‌های او نیز خودکشی می‌کردند یا کشته می‌شدند تا در زندگی پس از مرگ همراه پادشاه و در خدمت او باشند.

در چین باستان، به دلیل آن که حمل و نقل و ارتباطات بسیار کند بود، حکمرانان نمی‌توانستند بر منطقه‌ای وسیع حکمرانی کنند. پادشاهان دودمان ژو این مشکل را با ایجاد حکومتی فئودال حل کردند.

اولین امپراتور دودمان کین، تصمیم به یکپارچه کردن سرزمین چین گرفت. او اصرار داشت وی را امپراتور چین بنامند. این پادشاه واحدهای وزن و اندازه‌گیری استاندارد را تعیین کرد.

دودمان ژو، به خاطر فلاسفه‌ای که ظهور پیدا کردند، دوران تکوین چین بود. تمدن چین در دوران دودمان هان متبلور شد. کشور چین در این دوران، یکی از درخشان‌ترین تمدن‌های جهان بود. اختراعات دوران هان، شامل آسیاب آبی و تلمبه آب زنجیری بود (این تلمبه با پا کار می‌کرد و برای آبیاری شالیزارهای برنج به کار می‌رفت).

کشور چین در دوران پس از سقوط دودمان هان تجزیه‌ شد و به 3 قلمرو پادشاهی تقسیم شد.

یکی از بهترین دوره‌های کشور چین زمان دودمان تانگ بود که در این دوره ، چین احتمالاً پیشرفته‌ترین تمدن دنیا بود.

چین مجدداً پس از سال 907 به چند دولت جداگانه تقسیم شد و تحت حاکمیت 5 دودمان کم دوام قرار گرفته بود تا اینکه چین تا سال 979 بار دیگر متحد شد.

دودمان یوان در چین به زمانی باز می گردد که در سال 1264، کوبلای خان نوه‌ی چنگیز، پکن را پایتخت زمستانی خود کرد. در سال 1272، او خود را یوان یا خان بزرگ نامید.

با توجه به تاریخی که از چین نوشته شده است، اولین امپراتور مینگ، هونگ وو بود که پکن را تسخیر کرد ولی پایتخت را به نانجینگ انتقال داد و پس از مدتی او کل کشور چین را تحت سلطه خود درآورد و تا سال 1387 بر کل چین حکومت کرد.

چینگ یا منچوها، شمال چین را به راحتی تحت سلطه خود در آوردند، ولی غلبه بر جنوب خیلی بیشتر به طول انجامید. آن‌ها تا سال 1660 نتوانستند کل چین را تحت سلطه خود بگیرند. در سال 1673، شورشی رخ داد ولی سرانجام با شکست مواجه شد. در سال 1683 چینگ‌ها تایوان را تسخیر کرد (آخرین پایگاه مردمی که به دودمان مینگ وفادار بود). دودمان چینگ به تمام مردان فرمان دادند جلوی سر خود را بتراشند و موهای پشت سرشان را ببندند. چینگ‌ها، ابتدا زمین‌های زیادی از چینی‌های بومی را مصادره کردند و دو نژاد از یکدیگر جدا شدند. بااین‌حال، چینگ‌ها به‌تدریج راه و رسم چینیان را در پیش گرفته و سرانجام مردم چین آن‌ها را به عنوان دودمانی قانونی (تا حدودی) پذیرفتند.

کمونیست‌ها در ژانویه 1949 پکن را اشغال کردند. در ماه آوریل، نانجینگ و در ماه مه، شانگهای را نیز تسخیر کردند. کومینتانگ‌هایی که باقی مانده بودند به تایوان گریختند و مائو تسه تونگ در ماه اکتبر، تشکیل جمهوری خلق چین را در پکن اعلام کرد.

در سال 1958، مائو تلاشی را برای افزایش هرچه بیشتر بازده‌ی کشاورزی و صنعت آغاز کرد. این تلاش، یک گام بزرگ به جلو نام گرفت. تعاونی‌های کشاورزی به یکدیگر پیوستند و واحدهای بزرگ‌تری به نام کمون تشکیل دادند.