بخش های اصلی پارک تاریخی کامپائنگپت شامل آثار مخروبه باستانی و مکان های قدیمی چون موآئنگ چاکانگرائو (Muang Chakangrao) تا شرق رودخانه پینگ، موآئنگ ناکان چام (Muang Nakhon Chum) تا غرب و موآئنگ ترای تروئنگ (Muang Trai Trueng) در فاصله 18 کیلومتری از شهر در جهت جنوب غرب، می باشند. , خدمات مرکز گردشگری در اینجا فراهم است و این مرکز خودش در فاصله 5 کیلومتری از شهر در مسیر کامپائنگپت-پران کراتایی قرار دارد. , شهر باستانی کامپائنگپت "چاکانگرائو"، همان شیوه شهرسازی سوکوتایی و سی ساتچانالای باستانی را داشت، زیرا مناطق مربوط به مکان های مذهبی آن در داخل و در خارج از شهر، از هم جدا بودند. سازه ها معمولاً بزرگ هستند و از خاک سرخ ساخته شده اند. , مکان های مذهبی در غرب کرانه رودخانه پینگ در ناکان چام از آجر ساخته شده اند و اندازه آن ها کوچکتر است. دیوارهای شهر و استحکامات باستانی آن، مرز منطقه مستطیل شکل شهر را نشان می دهند که عرضش 700-300 متر و طولش 2200 متر است. معبد پرا کائو (وات پرا کائو) یک معبد سلطنتی در مرکز شهر در نزدیکی مکانی است که تصور می شود در گذشته کاخی در آنجا بوده است. در مناسبت های مهم شهر، از خود این معبد استفاده می شد و هیچ راهبی در این معبد مقیم نبود. , ویژگی های مهم این معبد شامل منار اصلی دارای قاعده تزئین شده با نقش شیر و یک منار گرد با قاعده تزئین شده به نقش فیل هستند. منارهای دیگری نیز با قاعده های مختلف و همچنین آثار چند عبادتگاه کوچک در اینجا وجود دارد. مرز اینجا با دیوارهای خاک سرخی مشخص شده است. , بعد از وات پرا کائو، معبد پرا تات دومین معبد بزرگ اینجا است. در اینجا منار اصلی از خاک سرخ و آجر ساخته شده است و عرض قاعده آن 15 متر است. این معبد به شیوه معماری کامپائنگپت ساخته شده است. سان مون، مکان کاخی است که در شمال وات پرا کائو قرار دارد که یک دیوار خاکی چهار طرف آن را فرا گرفته و تقریباً دیوار شمالی شهر را لمس می کند. در سه سمت این دیوار خندق حفر شده است و یک آبگیر در وسط آن خندق قرار دارد. امروزه هیچ یک از سازه های این مکان سر پا نیستند. چهار طرف معبد پرا نون (وات پرا نون) را یک دیوار از جنس خاک سرخ احاطه کرده است. در جلوی این معبد، یک آبگیر مربع شکل، حمام و یک ساختمان شناور قدیمی که یک ستون بزرگ خاک سرخی آن را نگه داشته است وجود دارد. کل این ستون از یک تکه سنگ بزرگ که یکجا از معدن بریده شده، ساخته شده است و از هر سو 1.1 متر را اشغال کرده و ارتفاع آن 6.4 متر است. این ستون بزرگ ترین بنای سنگی از این نوع در کشور تایلند است. در اینجا یک مجسمه شیر و سنگ های سما (سنگ های اطراف بنا) را می توان هنوز هم تشخیص داد. ویهان بزرگ که زمانی مجسمه خوابیده بودا را در خود جای داده بود کاملاً ویران شده است. , معبد پرا سی ایریابوت (وات پرا سی ایریابوت) در شمال وات پرا قرار دارد و دارای یک آبگیر و امکانات حمام است. دیوارهای چهار طرف، از جنس خاک سرخ هستند و یک ورودی نیز از جنس خاک سرخ در این بنا وجود دارد. یک ساختمان مانداپ، مجسمه های بودا را در چهار حالت حرکت، نشسته، ایستاده و خوابیده که به سبک هنری سوکوتایی ساخته شده بودند، در خود جای داده بود. اینک فقط مجسمه ای که در حالت ایستاده است هنوز هم در اینجا وجود دارد. تصور می شود که معبد پرا سینگ (وات پرا سینگ) در طول دوران سوکوتایی و آیوتایا ساخته شده اند. , این بنا با داشتن دیوارهای خاک سرخی، دارای یک منار اصلی مربعی شکل است که چهار جهت آن طاق دارند. در جلوی یوبوسوت، مجسمه های تزئینی شیر و ناگا وجود دارند. معبد چانگ روپ (وات چانگ روپ) یک معبد بزرگ است که در بالای تپه ای بلند قرار دارد. منار اصلی آن که به سبک سیلونس ساخته شده است در وسط حیاط قرار دارد اما نوک بالای آن شکسته شده است. قاعده آن با 68 نقش فیل تزئین شده است که بین آن ها طرح های شکل بوتی دیده می شوند. , آثار تصاویر ارواح پلید و تصاویر زنان در حال رقص نیز هنوز هم در این مکان باقی مانده است. جدای از این معابد، چند مکان باستانی نیز در شرق کرانه رودخانه پینگ وجود دارد از جمله وات اروات یایی و وات کالوتایی و پرا روانگ رود. , موآئنگ ناکان چام یک شهر باستانی در کرانه غربی رودخانه پینگ است. دیوارهای خاکی آن با ارتفاع 2 الی 3 متر در کنار آبراه قرار دارند. لوح های مذهبی معروف کامپائنگپت در این منطقه پیدا شدند. در داخل دیوارهای شهر، چند مکان باستانی مانند کامپائنگ پوم تانگ ستی در جاده پاهونیوتین درست قبل از ورودی شهر قرار دارند. این بخشی از استحکامات خاک سرخی که طول آن 83 متر و عرض ارتفاع آن 6 متر بود، می باشد. معبد پرا بوروم تات (وات پرا بروم) معبدی است که در مرکز موآئنگ ناکان چام قرار دارد و دارای یک منار است که به سبک معماری برمه ای ساخته شده است و در جنوب اوبوست قرار دارد که چند مجسمه برنزی بودا به سبک سوکوتایی و آیوتایا را در خود جای داده است. تصور می شود که خود این منار ابتدا یک سازه از نوع سازه های سوکوتایی بوده است، سبک آن در طول بازسازی که حدود یک قرن پیش یک برمه ای ثروتمند هزینه انجام آن را تأمین کرده است، تغییر کرد. یکی دیگر از شهرهای باستانی این منطقه موآئنگ ترای تروئنگ است. , این شهر توسط شاه کایسیری (King Chaisiri) از چیانگ رای که در سال 1542 B.E در حدود 999 میلادی (گاه شمار بودایی: در تقویم بودایی ابتدای سال آن 11 مارس 545 سال قبل از میلاد مسیح در نظر گرفته شده است . بودائیان معتقدند که بودا در این تاریخ از دنیا رفته است.) از دست دشمن مهاجم گریخت، ساخته شد. این شهر از جاده کامپائنگپت-کلانگ لان، حدود 18 کیلومتر با کامپائنگپت فاصله دارد.
مکان های مرتبط
پارک تاریخی کامپائنگپت
بخش های اصلی پارک تاریخی کامپائنگپت شامل آثار مخروبه باستانی و مکان های قدیمی چون موآئنگ چاکانگرائو (Muang Chakangrao) تا شرق رودخانه پینگ، موآئنگ ناکان چام (Muang Nakhon Chum) تا غرب و موآئنگ ترای تروئنگ (Muang Trai Trueng) در فاصله 18 کیلومتری از شهر در جهت جنوب غرب، می باشند. , خدمات مرکز گردشگری در اینجا فراهم است و این مرکز خودش در فاصله 5 کیلومتری از شهر در مسیر کامپائنگپت-پران کراتایی قرار دارد. , شهر باستانی کامپائنگپت "چاکانگرائو"، همان شیوه شهرسازی سوکوتایی و سی ساتچانالای باستانی را داشت، زیرا مناطق مربوط به مکان های مذهبی آن در داخل و در خارج از شهر، از هم جدا بودند. سازه ها معمولاً بزرگ هستند و از خاک سرخ ساخته شده اند. , مکان های مذهبی در غرب کرانه رودخانه پینگ در ناکان چام از آجر ساخته شده اند و اندازه آن ها کوچکتر است. دیوارهای شهر و استحکامات باستانی آن، مرز منطقه مستطیل شکل شهر را نشان می دهند که عرضش 700-300 متر و طولش 2200 متر است. معبد پرا کائو (وات پرا کائو) یک معبد سلطنتی در مرکز شهر در نزدیکی مکانی است که تصور می شود در گذشته کاخی در آنجا بوده است. در مناسبت های مهم شهر، از خود این معبد استفاده می شد و هیچ راهبی در این معبد مقیم نبود. , ویژگی های مهم این معبد شامل منار اصلی دارای قاعده تزئین شده با نقش شیر و یک منار گرد با قاعده تزئین شده به نقش فیل هستند. منارهای دیگری نیز با قاعده های مختلف و همچنین آثار چند عبادتگاه کوچک در اینجا وجود دارد. مرز اینجا با دیوارهای خاک سرخی مشخص شده است. , بعد از وات پرا کائو، معبد پرا تات دومین معبد بزرگ اینجا است. در اینجا منار اصلی از خاک سرخ و آجر ساخته شده است و عرض قاعده آن 15 متر است. این معبد به شیوه معماری کامپائنگپت ساخته شده است. سان مون، مکان کاخی است که در شمال وات پرا کائو قرار دارد که یک دیوار خاکی چهار طرف آن را فرا گرفته و تقریباً دیوار شمالی شهر را لمس می کند. در سه سمت این دیوار خندق حفر شده است و یک آبگیر در وسط آن خندق قرار دارد. امروزه هیچ یک از سازه های این مکان سر پا نیستند. چهار طرف معبد پرا نون (وات پرا نون) را یک دیوار از جنس خاک سرخ احاطه کرده است. در جلوی این معبد، یک آبگیر مربع شکل، حمام و یک ساختمان شناور قدیمی که یک ستون بزرگ خاک سرخی آن را نگه داشته است وجود دارد. کل این ستون از یک تکه سنگ بزرگ که یکجا از معدن بریده شده، ساخته شده است و از هر سو 1.1 متر را اشغال کرده و ارتفاع آن 6.4 متر است. این ستون بزرگ ترین بنای سنگی از این نوع در کشور تایلند است. در اینجا یک مجسمه شیر و سنگ های سما (سنگ های اطراف بنا) را می توان هنوز هم تشخیص داد. ویهان بزرگ که زمانی مجسمه خوابیده بودا را در خود جای داده بود کاملاً ویران شده است. , معبد پرا سی ایریابوت (وات پرا سی ایریابوت) در شمال وات پرا قرار دارد و دارای یک آبگیر و امکانات حمام است. دیوارهای چهار طرف، از جنس خاک سرخ هستند و یک ورودی نیز از جنس خاک سرخ در این بنا وجود دارد. یک ساختمان مانداپ، مجسمه های بودا را در چهار حالت حرکت، نشسته، ایستاده و خوابیده که به سبک هنری سوکوتایی ساخته شده بودند، در خود جای داده بود. اینک فقط مجسمه ای که در حالت ایستاده است هنوز هم در اینجا وجود دارد. تصور می شود که معبد پرا سینگ (وات پرا سینگ) در طول دوران سوکوتایی و آیوتایا ساخته شده اند. , این بنا با داشتن دیوارهای خاک سرخی، دارای یک منار اصلی مربعی شکل است که چهار جهت آن طاق دارند. در جلوی یوبوسوت، مجسمه های تزئینی شیر و ناگا وجود دارند. معبد چانگ روپ (وات چانگ روپ) یک معبد بزرگ است که در بالای تپه ای بلند قرار دارد. منار اصلی آن که به سبک سیلونس ساخته شده است در وسط حیاط قرار دارد اما نوک بالای آن شکسته شده است. قاعده آن با 68 نقش فیل تزئین شده است که بین آن ها طرح های شکل بوتی دیده می شوند. , آثار تصاویر ارواح پلید و تصاویر زنان در حال رقص نیز هنوز هم در این مکان باقی مانده است. جدای از این معابد، چند مکان باستانی نیز در شرق کرانه رودخانه پینگ وجود دارد از جمله وات اروات یایی و وات کالوتایی و پرا روانگ رود. , موآئنگ ناکان چام یک شهر باستانی در کرانه غربی رودخانه پینگ است. دیوارهای خاکی آن با ارتفاع 2 الی 3 متر در کنار آبراه قرار دارند. لوح های مذهبی معروف کامپائنگپت در این منطقه پیدا شدند. در داخل دیوارهای شهر، چند مکان باستانی مانند کامپائنگ پوم تانگ ستی در جاده پاهونیوتین درست قبل از ورودی شهر قرار دارند. این بخشی از استحکامات خاک سرخی که طول آن 83 متر و عرض ارتفاع آن 6 متر بود، می باشد. معبد پرا بوروم تات (وات پرا بروم) معبدی است که در مرکز موآئنگ ناکان چام قرار دارد و دارای یک منار است که به سبک معماری برمه ای ساخته شده است و در جنوب اوبوست قرار دارد که چند مجسمه برنزی بودا به سبک سوکوتایی و آیوتایا را در خود جای داده است. تصور می شود که خود این منار ابتدا یک سازه از نوع سازه های سوکوتایی بوده است، سبک آن در طول بازسازی که حدود یک قرن پیش یک برمه ای ثروتمند هزینه انجام آن را تأمین کرده است، تغییر کرد. یکی دیگر از شهرهای باستانی این منطقه موآئنگ ترای تروئنگ است. , این شهر توسط شاه کایسیری (King Chaisiri) از چیانگ رای که در سال 1542 B.E در حدود 999 میلادی (گاه شمار بودایی: در تقویم بودایی ابتدای سال آن 11 مارس 545 سال قبل از میلاد مسیح در نظر گرفته شده است . بودائیان معتقدند که بودا در این تاریخ از دنیا رفته است.) از دست دشمن مهاجم گریخت، ساخته شد. این شهر از جاده کامپائنگپت-کلانگ لان، حدود 18 کیلومتر با کامپائنگپت فاصله دارد.