سفر و حمل و نقل در سنگاپور

سطح بهداشت و مراقبت‌های پزشکی در سنگاپور، بالاتر از اکثر سایر کشورهای آسیای جنوب شرقی است. آب شیر در سرتاسر جزیره قابل شرب است و تهیه غذا برای مصارف عمومی طبق استانداردهای دقیق انجام می‌شود. برای سفر به سنگاپور، هیچ نوع واکسیناسیونی لازم نیست. با این حال، محض احتیاط، چهار هفته قبل از سفر به پزشک خود مراجعه کنید تا از نظر واکسیناسیون‌های فلج اطفال، حصبه، کزاز و هپاتیت آ مطمئن شوید. در سنگاپور می‌بایست از پماد ضد حشرات استفاده کنید، خصوصاً اگر در مناطق حفاظت شده‌ی طبیعت یا نواحی ساحلی هستید. دلیلش آن نیست که سنگاپور مالاریا زده است- این طور نیست- اما ممکن است حشرات ناقل تب دنگی (dengue fever) باشند، بیماری که به ندرت مرگبار است ولی اگر طول بکشد می‌تواند توان فرسا باشد. توجه کنید که پمادهای با پایه‌ی DEET در سنگاپور موجود نیست، پس اگر این نوع پماد را ترجیح می‌دهید، می‌بایست آن را از خارج تهیه کنید.

سنگاپور، تقریباً از هر نظر، یکی از امن‌ترین کشورهای دنیاست. اکثر مردم، از جمله مسافران زن تنها، موقع پیاده روی در خیابان‌های شهر در شب دچار هیچ مشکلی نخواهند شد؛ اما همان‌طور که پلیس محلی می‌گوید، "اندک بودن جرم به معنای نبودن آن نیست"- در جاهای شلوغ مراقب جیب برها باشید و عقل سلیم خود را حفظ کنید. از اواخر دهه‌ی 80، این کشور تبهکار نداشته و جنایت‌های خشونت بار نیز در آن رخ نداده است.

سنگاپور، با جرائم مواد مخدر با شدت هر چه تمام‌تر برخورد می‌کند. کسانی که به قاچاق، تولید، ورود یا صدور بیش از 15 گرم هروئین، 30 گرم مرفین، 30 گرم کوکائین، 500 گرم بنگ، 200 گرم حشیش یا 2/1 کیلوگرم تریاک محکوم شوند، اعدام خواهند شد و داشتن مواد مخدر در مقادیر ذکر شده برای محکومیتتان کافی است. مصرف غیرمجاز این مواد، حداکثر 10 سال حبس یا جریمه‌ی 20.000 دلاری یا هر دو را به دنبال خواهد داشت. اگر آثاری از مواد مخدر در بدنتان پیدا کنند، به مصرف غیرمجاز محکوم می‌شوید حتی اگر ثابت کنید در خارج این کشور مصرف کرده اید و اگر در ساک یا اتاقتان مواد پیدا کنند، حتی اگر متعلق به شما نباشد و از وجود آن خبر نداشته باشید به قاچاق مواد محکوم خواهید شد، بنابراین، حواستان به وسایلتان باشد.

سنگاپور در تمام مدت سال، هشت ساعت جلوتر از ساعت جهانی (جی تی ام) است و بنابراین دو ساعت عقب‌تر از سیدنی (که ساعت تابستانی ندارد) و سیزده ساعت جلوتر از ساعت استاندارد شرقی است و چهار ساعت و نیم از ساعت رسمی ایران جلوتر است.

سنگاپور یکی از گران‌ترین کشورهای آسیایی است، مخصوصاً از لحاظ هزینه‌ی اقامت و قیمت بسیاری از اقلام در سطح کشورهای غربی است. از سوی دیگر، با وجود خوابگاه‌های ارزان قیمت به تعداد زیاد و ارزانی غذا و سفرهای داخلی، می‌توان با روزی 20 یورو/ 32 دلار آمریکا زندگی کرد، گرچه پول کمی برای گشت و گذار باقی می‌ماند. اگر قصد داشته باشید اتاقی دو تخته در هتلی متوسط را با کسی سهیم شوید و روزی یک وعده غذا در رستوران صرف کنید، احتمالاً هزینه‌هایتان دستکم تا 60 یورو/ 95 دلار آمریکا افزایش می‌یابد.

در کشوری نظام مند و دارای تجهیزات ارتباطی پیشرفته مانند سنگاپور، معمولاً کسب اطلاعات صحیح و جامع برای مسافران راحت است: همه چیز، از حمل و نقل عمومی گرفته تا مالیات‌های فروش به طور مفصل و آنلاین در دسترس است و برخی شرکت‌ها خطوط اطلاع رسانی به شماره‌ی 1800 معاف از مالیات دارند و بسیاری از رستوران‌ها و فروشگاه‌ها وب سایت‌هایی دارند که به روز نگه داشته می‌شوند.

سنگاپور کشور نسبتاً قابل دسترسی برای مسافران معلول جسمی است. بسیاری از هتل‌ها و حتی چند مهمانخانه، برای مهمانان معلول خود تدارکاتی دارند، گرچه اغلب فقط یک اتاق قابل دسترس در مکان‌های کوچک‌تر پیدا می‌شود- همیشه خیلی قبل‌تر تماس بگیرید و رزرو کنید.

سنگاپور یکی از بهترین سیستم‌های حمل و نقل انبوه و سریع دنیا را دارد و محل برگزاری ترتیب داده شده برای اجلاس‌ها، کاملاً در دسترس است.

قواعد کلی که اغلب در خصوص طرز رفتار در آسیا تکرار می‌شوند، در سنگاپور با توجه به این که این جزیره تا چه حد غربی شده، بسیار کمتر اجرا می‌شوند. با این وجود، ظواهر گول زننده هستند و چند نکته را باید به خاطر بسپارید تا از رفتار توهین آمیز اجتناب کنید.

فرودگاه چانگی که شایسته‌ی عنوان فرودگاه اصلی کشور است و رسماً "فرودگاه دنیا" لقب گرفته است بسیار بزرگ، خوشایند و نظام‌مند است و جابجایی مسافر و بار در آن بسیار سریع انجام می‌شود. این فرودگاه به سه ترمینال اصلی (T1, T2,T3) تقسیم شده است.

فرودگاه سلتر، به دست انگلیسی‌ها درست قبل از جنگ جهانی دوم ساخته و تکمیل شد و در حکم پایگاه نظامی بود. در سال 1968، مدیریت این فرودگاه به اداره‌ی هوانوردی غیرنظامی (DCA) (Department of Civil Aviation) واگذار شد. دی سی‌ای، به هیئتی قانونی یعنی سازمان هوانوردی غیرنظامی سنگاپور تبدیل شد که این فرودگاه را تا تشکیل گروه فرودگاه چانگی (Changi Airport Group) در اول جولای 2009، مدیریت می‌کرد. امروزه، مدیریت فرودگاه سلتر بر عهده‌ی گروه فرودگاه چانگی است. حدود 80 درصد از کل پروازهای فرودگاه سلتر را کالج‌های پرواز مختلف انجام می‌دهند. بقیه‌ی پروازها متعلق به چارترهای هواپیما، تعمیرات و نگهداری است.