سفر در ترکیه

بسیاری از راه آهن های ترکیه (TCDD) (تلفن: 444 2407) کوپه های مخصوص خواب، صندلی های تخت خواب شو و کوپه های رستوران دارند. بعضی از آن‌ها کولر دارند. کرایه ها نسبتاً پایین هستند، اما برای قطارهای سریع السیر گران تر هستند. تخفیف 20 درصد برای دانشجویان (اگرچه ممکن است کارت دانشجویی ترکی لازم باشد)، گروه ها، سفرهای رفت و برگشت و مسافران بالای 60 سال وجود دارد. کودکان هفت ساله و کمتر کرایه نمیدهند. بلیط ها را می توان از دفاتر TCDD در ایستگاه های راه آهن و عاملان منصوب شده توسط TCDD خریداری کرد. بنا بر نوع قطار، سفر از استانبول تا آنکارا حدود 6 ساعت و نیم تا 10 ساعت طول می کشد. از آنکارا تا قونیه ریل قطار سریع السیر هم وجود دارد که حدود یک ساعت و پانزده دقیقه طول می کشد.

تمام شهرهای کوچک و بزرگ مهم منطقه‌ای در ترکیه از طریق هوایی به آنکارا، استانبول، یا دیگر شهرهای مهم حمل و نقل مانند ازمیر و آنتالیا متصل می‌شوند.

شبکه‌ی جاده‌های ترکیه همچنان پیشرفت می‌کنند و بزرگراه‌های چهار مسیره (Otoyol) شهرهای اصلی را به هم متصل می‌کنند و بزرگراه‌های مدرن با سطح آسفالت عالی در جاهای دیگر وجود دارند؛ بااین‌وجود، ممکن است در قسمت شرقی‌تر و مناطق روستایی سطح جاده‌ها آنقدر خوب نباشد. استانداردهای رانندگی ممکن است ضعیف باشد و تصادف‌های شدید راج هستند. در بزرگ‌راه‌های بزرگ پلیس به‌اندازه‌ی کافی هست و از دوربین‌های رادار استفاده می‌شود. جریمه به‌صورت آنی برای جرایم سرعت غیرمجاز داده می‌شود؛ رانندگان اتومبیل‌های اجاره‌ای باید بعد از برگرداندن وسیله به شرکت اجاره جریمه را بپردازند که ممکن است شامل هزینه‌ی اضافی اجرایی هم باشد. در نواحی روستایی و به‌خصوص جنوب شرق ترکیه، راننده‌ها ممکن است با ایست جاده‌ای روبرو شوند که افسران ژاندارم‌ (نظامی) مسلح ایجاد کرده‌اند.

پل بسفر، بخشی از سیستم بزرگراه ترکیه که اروپا و آسیا را به هم متصل می کند. مانند همه همسایگان ترکیه (به‌جز قبرس در سواحل جنوبی ترکیه) رانندگی در سمت راست جاده است. هرچند رانندگی با خودرویی که راننده سمت راست است قانونی است (که برای کشورهای طراحی شده اند که رانندگی در سمت چپ است)، اما خیلی راحت نیست و خطرناک است (راننده نمی‌تواند ترافیک روبرو و غیره را ببینید ...).

در اینجا به مواردی که لازم است برای رانندگی در ترکیه بدانید اشاره شده است.

انواع تاکسی، تاکسی مشترک و مینی‌بوس وجود دارند. تاکسی‌ها در شهرستانها و شهرهای ترکیه متعدد هستند و می توان آن‌ها را با نوارهای شطرنجی زرد و سیاهشان تشخیص داد. همه‌ی تاکسی ها تکسیمتری دارند که باید هنگام آغاز سفر روشن باشد.

دولموش (مینی‌بوس در استانبول) اتوبوسی کوچک (گاهی ماشین) هستند که نزدیک مسیرهای مشخص حرکت می‌کنند. مسیر ممکن است در حاشیه‌ی شهری اصلی به سمت مرکز یا داخل شهر باشد، اما گاهی، وقتی مسیر تجاری اتوبوس‌های بزرگ نباشد، از شهری به شهر بعد ممکن است سه تا چهار ساعت طول بکشد. گاهی اوقات از مسیر انحرافی می‌روند تا بعضی افراد پیر را نزدیک خانه‌شان پیاده کنند یا بارهای اضافی سنگین را جمع‌آوری کنند.

قایق های سریع که «اتوبوس دریایی» هم نامیده می شوند. فری های سریع السیر (Hızlı Feribot) قایق های ماجراجویانه ی سریع (60-50 کیلومتر بر ساعت) هستند که استانبول را به‌طرف دیگر دریای مرمره وصل می کنند. آن‌ها می‌توانند زمان سفر را به‌طور چشمگیری کاهش دهند.

مسیر مخصوص دوچرخه در عمل وجود ندراد، به‌جز در چند مسیر نسبتاً کوتاه- که عمدتاً برای ورزش و نه حمل و نقل ساخته شده‌اند- در طول خیابان‌های ساحلی با پارک‌ها در شهرهای بزرگ مانند ازمیر یا استانبول. زمین کشور بیشتر تپه‌ای است، عاملی دیگر که دوچرخه‌سواری مسیرهای طولانی در ترکیه را دشوارتر می‌کند.

تقریباً تمام رانندگان علامت جهانی نشان دادن شست دست کنار جاده برای سفر خودرو شدن را می‌شناسند. علامت دیگری که معادل خطر باشد نشان ندهید. علاوه بر شست، داشتن تابلویی با اسم مقصد روی آن قطعاً مفید خواهد بود. معمولاً بیشتر از نیم ساعت طول نمی‌کشد کسی سوارتان کند، اگرچه این موضوع بنا بر حجم ترافیک (مانند همه جا) و منطقه بسیار متغیر است، مثلاً، جلب توجه رانندگان در بخش مدیترانه‌ای ترکیه از منطقه‌ی مارمارا خیلی بیشتر طول می‌کشد.

اگر در مورد نیازهای خاص خود در تعطیلات سؤالی دارید، بهترین کار این است قبل از رزرو تعطیلاتتان آن را مستقیماً از ما و/یا کارگذار تورتان بپرسید. مناطق تفریحی که در نواحی نسبتاً مسطح قرار دارند و بنابراین، برای افرادی که از ویلچر استفاده می کنند مناسب ‌تر هستند عبارت‌اند از: مارماریس، ایچملر (İçmeler)، دالیان، ساحل فتحیه /کالیگ (Calig).

فرودگاه آغری در سال 1997 برای ترافیک غیرنظامی افتتاح شد. در سال 2009، فرودگاه برای بازسازی بسته شد. در 6 ژانویه 2011، فرودگاه با باند 3000x45 متری بازگشایی شد.

فرودگاه آماسیه مرزیفون پایگاه هوایی نظامی موجود نیروی هوایی ترکیه را برای پروازهای غیرنظامی افتتاح شد و در تاریخ 20 ژوئن سال 2008 شروع به عملیات کرد. این فرودگاه در 6 کیلومتری مرزیفون، 45 کیلومتری آماسیه و 63 کیلومتری کروم (Corum) قرار دارد. به علت موقعیت جغرافیایی مرکزی فرودگاه آماسیه مرزیفون، خدمات رسانی به مسافران آماسیه و چوروم، توقات و بعضی مناطق سامسون انجام می‌شود. از زمانی که بهره‌برداری از فرودگاه آماسیه مرزیفون در سال 2008 آغاز شد، سه روز برنامهی پرواز به استانبول دارد که بعد از مدتی خطوط هوایی ترکیه تعداد آن را به چهار سفر افزایش دادند. سرانجام در دسامبر 2009، به دلیل افزایش تقاضا برای پرواز، خطوط هوایی ترکیه پروازها به مقصد استانبول-مرزیفون را به هفت روز هفته افزایش دادند.

فرودگاه قاضی‌پاشا آلانیا (IATA:GZP، ICAO:LTFG) فرودگاهی با خدمات در قاضی پاشا، آنامور، آلانیا، کارگیجاک، کستل، پایالار، آوسالار، اوکورکالار، کیزی‌لاگاچ و مناطق جانبی استان آنتالیای ترکیه است. این فرودگاه در ماه ژوئیه سال 2010 برای پروازهای داخلی با پروازهای روزانه از استانبول به بورا جت افتتاح شد.

فرودگاه آیدین فرودگاهی واقع در جنوب شرقی شهر آیدین، در استان آیدین ترکیه است. DHMI بهره‌برداری این فرودگاه را به مدت 20 سال در 20 ژوئن 2012 پس از یک مناقصه عمومی به خطوط هوایی ترکیه منتقل کرد. آکادمی پرواز ترکیش ایرلاین از ماه ژوئن سال 2013 مدرسه‌ی پرواز را مدیریت می‌کند.

فرودگاه بالیکسیر فرودگاهی نظامی در شهر بالیکسیر، ترکیه است. همچنین به مردم در پروازهای داخلی برنامه‌ریزی شده در یکی از خطوط هوایی تجاری خدمات‌رسانی می‌کند.