وسایل حمل و نقل در ترکیه

ترکیه دو مسیر پیاده‌روی مشخص برایم سافت طولانی دارد که از راه دور راه مشخص شده اند مسیرهای، یکی از آن‌ها راه معروف لسیایی بین فتحیه و آنتالیا است و دیگری مسیر سنت پل (Saint Paul)، بین آنتالیا و یالواچ (Yalvaç) تا شمال، در منطقه‌ی دریاچه‌های ترکیه است. هر دو حدود 500 کیلومتر هستند و ویژگی‌ آن‌ها سنگ‌ها و تابلوهای رنگ‌آمیزی شده است. ازآنجاکه مسیر لسیایی بسیار قدیمی‌تر است، ا‌مکانات بیشتری برای خرید و اقامت در روستاهای واقع در امتداد یا نزدیک مسیر دارد.

بسیاری از راه آهن های ترکیه (TCDD) (تلفن: 444 2407) کوپه های مخصوص خواب، صندلی های تخت خواب شو و کوپه های رستوران دارند. بعضی از آن‌ها کولر دارند. کرایه ها نسبتاً پایین هستند، اما برای قطارهای سریع السیر گران تر هستند. تخفیف 20 درصد برای دانشجویان (اگرچه ممکن است کارت دانشجویی ترکی لازم باشد)، گروه ها، سفرهای رفت و برگشت و مسافران بالای 60 سال وجود دارد. کودکان هفت ساله و کمتر کرایه نمیدهند. بلیط ها را می توان از دفاتر TCDD در ایستگاه های راه آهن و عاملان منصوب شده توسط TCDD خریداری کرد. بنا بر نوع قطار، سفر از استانبول تا آنکارا حدود 6 ساعت و نیم تا 10 ساعت طول می کشد. از آنکارا تا قونیه ریل قطار سریع السیر هم وجود دارد که حدود یک ساعت و پانزده دقیقه طول می کشد.

تمام شهرهای کوچک و بزرگ مهم منطقه‌ای در ترکیه از طریق هوایی به آنکارا، استانبول، یا دیگر شهرهای مهم حمل و نقل مانند ازمیر و آنتالیا متصل می‌شوند.

شبکه‌ی جاده‌های ترکیه همچنان پیشرفت می‌کنند و بزرگراه‌های چهار مسیره (Otoyol) شهرهای اصلی را به هم متصل می‌کنند و بزرگراه‌های مدرن با سطح آسفالت عالی در جاهای دیگر وجود دارند؛ بااین‌وجود، ممکن است در قسمت شرقی‌تر و مناطق روستایی سطح جاده‌ها آنقدر خوب نباشد. استانداردهای رانندگی ممکن است ضعیف باشد و تصادف‌های شدید راج هستند. در بزرگ‌راه‌های بزرگ پلیس به‌اندازه‌ی کافی هست و از دوربین‌های رادار استفاده می‌شود. جریمه به‌صورت آنی برای جرایم سرعت غیرمجاز داده می‌شود؛ رانندگان اتومبیل‌های اجاره‌ای باید بعد از برگرداندن وسیله به شرکت اجاره جریمه را بپردازند که ممکن است شامل هزینه‌ی اضافی اجرایی هم باشد. در نواحی روستایی و به‌خصوص جنوب شرق ترکیه، راننده‌ها ممکن است با ایست جاده‌ای روبرو شوند که افسران ژاندارم‌ (نظامی) مسلح ایجاد کرده‌اند.

پل بسفر، بخشی از سیستم بزرگراه ترکیه که اروپا و آسیا را به هم متصل می کند. مانند همه همسایگان ترکیه (به‌جز قبرس در سواحل جنوبی ترکیه) رانندگی در سمت راست جاده است. هرچند رانندگی با خودرویی که راننده سمت راست است قانونی است (که برای کشورهای طراحی شده اند که رانندگی در سمت چپ است)، اما خیلی راحت نیست و خطرناک است (راننده نمی‌تواند ترافیک روبرو و غیره را ببینید ...).

در اینجا به مواردی که لازم است برای رانندگی در ترکیه بدانید اشاره شده است.

انواع تاکسی، تاکسی مشترک و مینی‌بوس وجود دارند. تاکسی‌ها در شهرستانها و شهرهای ترکیه متعدد هستند و می توان آن‌ها را با نوارهای شطرنجی زرد و سیاهشان تشخیص داد. همه‌ی تاکسی ها تکسیمتری دارند که باید هنگام آغاز سفر روشن باشد.

دولموش (مینی‌بوس در استانبول) اتوبوسی کوچک (گاهی ماشین) هستند که نزدیک مسیرهای مشخص حرکت می‌کنند. مسیر ممکن است در حاشیه‌ی شهری اصلی به سمت مرکز یا داخل شهر باشد، اما گاهی، وقتی مسیر تجاری اتوبوس‌های بزرگ نباشد، از شهری به شهر بعد ممکن است سه تا چهار ساعت طول بکشد. گاهی اوقات از مسیر انحرافی می‌روند تا بعضی افراد پیر را نزدیک خانه‌شان پیاده کنند یا بارهای اضافی سنگین را جمع‌آوری کنند.

قایق های سریع که «اتوبوس دریایی» هم نامیده می شوند. فری های سریع السیر (Hızlı Feribot) قایق های ماجراجویانه ی سریع (60-50 کیلومتر بر ساعت) هستند که استانبول را به‌طرف دیگر دریای مرمره وصل می کنند. آن‌ها می‌توانند زمان سفر را به‌طور چشمگیری کاهش دهند.

مسیر مخصوص دوچرخه در عمل وجود ندراد، به‌جز در چند مسیر نسبتاً کوتاه- که عمدتاً برای ورزش و نه حمل و نقل ساخته شده‌اند- در طول خیابان‌های ساحلی با پارک‌ها در شهرهای بزرگ مانند ازمیر یا استانبول. زمین کشور بیشتر تپه‌ای است، عاملی دیگر که دوچرخه‌سواری مسیرهای طولانی در ترکیه را دشوارتر می‌کند.

تقریباً تمام رانندگان علامت جهانی نشان دادن شست دست کنار جاده برای سفر خودرو شدن را می‌شناسند. علامت دیگری که معادل خطر باشد نشان ندهید. علاوه بر شست، داشتن تابلویی با اسم مقصد روی آن قطعاً مفید خواهد بود. معمولاً بیشتر از نیم ساعت طول نمی‌کشد کسی سوارتان کند، اگرچه این موضوع بنا بر حجم ترافیک (مانند همه جا) و منطقه بسیار متغیر است، مثلاً، جلب توجه رانندگان در بخش مدیترانه‌ای ترکیه از منطقه‌ی مارمارا خیلی بیشتر طول می‌کشد.