شهرها و دیدنی های چین

شهر پکن که به آن بیجینگ می گویند ، کلان شهری در شمال چین می باشد که پایتخت آن نیز است.

استان هبئی با مرکز زیبای آن شیجیا ژوآنگ (Shijiazhuang) در شمال رودخانه زرد و شرق کوهستان تایهانگ (Taihang) واقع‌شده است. این استان که تا حدودی تحت الشعاع همسایگان خود پکن و تیانجین قرارگرفته وسعتی برابر با 190.000 کیلومترمربع (حدود 73.363 مایل مربع) را پوشش می‌دهد و جمعیت جوان و پر انرژی آن 67.440.000 نفر تخمین زده می‌شود. پیشینه‌ی طولانی و پر افتخار آن تا دوران «بهار و تابستان» (476-770 قبل از میلاد) به عقب باز می‌گردد. در آن دوران این استان به نام «سرزمین یان و ژائو» خوانده می‌شد، زیرا منطقه شمالی آن تحت تسلط سلطنت یان بود، در حالیکه بخش جنوبی آن در اشغال پادشاهی ژائو قرار داشت. امروزه، این منطقه محل زندگی بیش از 50 اقلیت قومی، مانند هان، هوی، مانچو، مغولی و کره‌ای است.

منطقه خودمختار مغولستان داخلی که از شمال با جمهوری مغولستان و روسیه هم‌مرز است، گسترده‌ترین استان چین است (از لحاظ طولی) . سومین استان چین از لحاظ وسعت است (بیش از 1.1 میلیون کیلومترمربع یا 424.736 مایل مربع) امتا جمعیت آن زیاد نیست. این استان حدود 24 میلیون سکنه دارد. بسیاری از گروه‌های قومی در این منطقه زندگی می‌کنند از قبیل مغول، دائور (Daur)، اورچون (Oroqen)، ایونکی (Ewenki)، هوئی، هان، کره‌ای و مانچو. شهر هوهوت (Hohhot) مرکز مغولستان داخلی است.

هنگ‌کنگ به عنوان منطقه ویژه اداری چین در سواحل جنوب شرقی منطقه‌ای به مساحت 426 مایل مربع را اشغال کرده است (1.104 کیلومترمربع) . این شهر یکی از مراکز پیشرفته مالی، بانکی و تجاری جهان است.

شهر چونگ‌کینگ در چین شهری مدرن که بزرگ‌ترین فرمانداری در جنوب غرب چین محسوب می‌شود و در بالادست رودخانه یانگ تسه قرار دارد.

استان شانشی به خاطر قرار گرفتن در غرب کوهستان تای هانگ (Taihang) اینگونه نام گذاری شده است. این استان با هبئی، هنان (Henan)، شا آنشی و مغولستان داخلی و منطقه خودمختار همسایه است. این استان در شرق رودخانه زرد قرارگرفته، و با نام هدونگ (Hedong) نیز شناخته می‌شود. این منطقه به در دوران «بهار و پاییز» به دولت جین تعلق داشت، بنابراین به‌طور مختصر به آن جین می‌گفتند. مساحت این استان 156.000 کیلومترمربع (حدود 60.000 مایل مربع) است و جمعیتی بالغ بر 32 میلیون نفر دارد، که شامل جمعیت اقلیت‌های قومی نیز می‌شود. پایتخت این استان شهر تایی یوان (Taiyuan) است.

واژه «نینگ» عبارت محاوره‌ای برای منطقه خودمختار نینگ‌شیا هو می‌باشد. این منطقه را می‌توان بر روی نقشه در شمال غرب چین و در سواحل میانی و پایینی رودخانه زرد مشاهده کرد. این منطقه با استان گان‌سو در جنوب، استان شاآنشی در شرق و استان مغولستان داخلی در شمال هم‌مرز است و یکی از 5 منطقه خود مختار قومی در چین می‌باشد. مساحت منطقه نینگ‌شیا 66000 کیلومترمربع (حدود 25484 مایل مربع) است و جمعیت آن 5.62 میلیون نفر است. یک سوم جمعیت این استان از اهالی قوم هو (Hui) هستند. این منطقه از آب و هوای قاره‌ای معتدل با زمستان‌های سرد و طولانی و تابستان‌های گرم و کوتاه برخوردار است. پایین‌ترین دما در این منطقه در ماه ژانویه رخ می‌دهد و به‌طور میانگین بین -10 درجه تا -6 درجه سانتی گراد می‌باشد. اما بیشترین مقدار دمای هوا در ماه ژولای و به‌طور میانگین بین 17 تا 24 درجه سانتی گراد می‌باشد. میانگین بارش سالیانه این منطقه بین 700-190 میلی متر است.

شهر ماکائو که در جنوب شرقی ساحل چین واقع شده است و به عنوان یک شهر اداری در چین مطرح است به عنوان مرکز مشهور قمار آسیا محلی است که در آن می‌توان فرهنگ سنتی چین را یافت.

شانگهای، یا به‌طور خلاصه هو، یک کلانشهر بین‌المللی شناخته شده است که هر روز بیش از پیش توجه جهانیان را به خود جلب می‌کند. شانگهای که در دهانه‌ی رود یانگ‌تسه قرار دارد، به عنوان تأثیرگذارترین مرکز اقتصادی، مالی، تجارت بین‌المللی، فرهنگی، علمی و فناوری شرق چین عمل می‌کند. این شهر در عین حال به خاطر اینکه نبض تپنده‌ی توسعه‌ی این کشور است جزء مقصدهای محبوب گردشگران به حساب می‌آید. علاوه بر مدرن بودن، ویژگی چندفرهنگی بودن این شهر نیز باعث می‌شود که جذابیت منحصربه‌فردی پیدا کند. در اینجا، مجموعه‌ی کاملی از فرهنگ‌های مدرن و سنتی، و غربی و شرقی یافت می‌شود. آسمان‌خراش‌های جدید و شیکومن‌های قدیمی در کنار هم افق این شهر را ترسیم می‌کنند. رسوم غربی و سنت‌های چینی در هم تنیده می‌شوند و فرهنگ این شهر را شکل می‌دهند و باعث می‌شوند اقامت بازدیدکنندگان در این شهر واقعاً به یاد ماندنی شود.

تایوان جزیره ای ارزشمند که در جنوب شرقی آسیا قرار دارد و به نام جزیره طوفان شناخته می شود و از لحاظ جغرافیایی از سرزمین اصلی چین جدا است.

منطقه خودمختار سین کیانگ اویغور در بخش مرکزی اوراسیا و بر روی مرز شمال غرب چین واقع است. این منطقه حدود یک ششم کل قلمرو کشور را که 1664900 کیلومترمربع (حدود 642821 مایل مربع) است، پوشش می‌دهد. از اینرو، این منطقه بزرگ‌ترین بخش از تقسیمات اداری به همراه طولانی‌ترین مرز زمینی و بیشترین کشورهای همسایه در کشور چین است. بااین‌حال، تنها 4.3 درصد قلمرو آن قابل سکونت است. بقیه این قلمرو غالباً بیابان است که می‌توان به بیابان گبی (Gobi)، کوه‌های پوشیده از برف و یخچال‌های طبیعی اشاره کرد. بزرگ‌ترین بیابان چین، یعنی بیابان تکلا ماکان (Takla Makan)، در این منطقه قرار دارد. اما در این مناطق خالی از سکنه تعدادی چشم انداز ویژه و مناظر زیبای طبیعی مانند کوه‌های شعله ور و چشم انداز یادان (Yadan) به‌طور پراکنده وجود دارند.

استان لیائونینگ، که غالباً به خاطر مکان جغرافیایی برتر خود «مثلث طلایی» نامیده می‌شود، با دریای زرد، خلیج بوهای و رودخانه‌ی یالو هم‌مرز است که همین موضوع این استان را به نزدیک‌ترین دروازه‌ی ورود به شبه جزیره‌ی کره تبدیل می‌کند. به عنوان جنوبی‌ترین استان در میان سه استان بخش شمال شرقی چین، مجاورت این استان با دریا باعث شده است که در تمام تاریخ خود همواره مزایای تجاری و راهبردی داشته باشد.

یکی از فرمانداری های معروف چین که در گذشته بندر سلطنتی بوده و دروازه حیاتی پکن به دریا می باشد ، شهر تیانجین است که دارای میراث تاریخی درخشانی است که مورد توجه بازدید کنندگان قرار گرفته است.

منطقه‌ی خودمختار گوانگ‌شی ژوانگ که با چشم‌اندازهای شگفت‌انگیز، مناظر طبیعی جذاب و سنن قومی متنوع شناخته می‌شود منطقه‌ای است که حتماً باید از آن دیدن کنید.

استان جی‌لین در بخش مرکزی منطقه‌ی شمال شرقی چین قرار دارد. و از شمال با هیلونگ‌جیانگ، از جنوب با لیائونینگ، از غرب با مغولستان و از شرق با کره‌ی شمالی همسایه است. این موقعیت مکانی باعث می‌شود که این استان آب و هوای معتدل مطلوبی داشته باشد که زمستانی طولانی و برفی دارد و ممکن است از اوایل اکتبر تا اواخر آوریل به طول بینجامد. به رغم این زمستان سرد، مردم برای جشنواره‌ی فانوس یخ و ورزش‌های زمستانی در این استان جمع می‌شوند. جی‌لین به عنوان منطقه‌ای برای ورزش‌های زمستانی شناخته می‌شود و برخی از بهترین پیست‌های اسکی چین را در خود جای داده است. بااین‌حال، این استان جاذبه‌های طبیعی و تاریخی بسیار زیاد دیگری هم دارد که ساکنین و بازدیدکنندگان را به خود جذب می‌کنند.

آیا شما هم عاشق برف هستید؟ اگر برف دوست دارید، باید از هیلونگ‌جیانگ دیدن کنید؛ هیلونگ‌جیانگ استانی است که چشم‌اندازهای عالی شمال شرقی چین را به شما عرضه می‌کند. و فرصت آن را خواهید داشت که از جشنواره‌ی ملی اسکی و جشنواره‌ی ملی یخ که هر ساله برگزار می‌شود و همچنین از فرهنگ شهرک موسیقی معروف هاربین لذت ببرید. هاربین، که به خاطر نام «شهر یخی» معروف است، مرکز اداری استان هیلونگ‌جیانگ است. هیلونگ‌جیانگ در بخش شمالی چین قرار دارد و مساحت آن بیش از 460000 کیلومترمربع (177607 متر مربع) است. این استان از غرب با استان مغولستان داخلی، از جنوب با استان جی‌لین و از شمال شرقی با روسیه هم‌مرز است. از دید تاریخی، این استان همواره یکی از دروازه‌های اصلی حرکت از چین به سمت روسیه و اروپا بوده است.