,پارک تاریخی سی تپ یک منبع جالب اطلاعات درباره آثار باستانی شهر پتچابان است که وسعت شهر باستانی سی تپ را اشغال کرده است، این شهر ابتدا موآئنگ اپای سالی نامیده می شد زیرا تصور می شد که در دوران شکوفایی امپراتوری باستانی خمر ساخته شده است و عمر آن کمتر از 1000 سال است.,دور تا دور شهر باستانی سی تپ خندق و خاکریز است و این شهر مساحتی به وسعت 462 هکتار را اشغال کرده است. این شهر به دو قسمت تقسیم می شود: شهر داخلی و شهر خارجی. شهر داخلی مساحتی به وسعت 208 هکتار را اشغال کرده است و به صورت یک دایره به شعاع 1.5 کیلومتر است و 6 دروازه دارد. زمین های این شهر موج دار هستند و در این منطقه مرداب و برکه های متعددی پراکنده شده است. بیش از 70 اثر باستانی در اینجا کشف شده است. بعضی از آن ها حفاری شده و نوسازی شده اند. شهر خارجی مساحت 255 هکتار را اشغال کرده و به صورت مستطیل است و به شهر داخلی متصل است. مساحت شهر خارجی دو برابر مساحت شهر داخلی است و شهر خارجی دارای 6 دروازه و همچنین چند برکه و آثار متعددی است که در داخل این مجموعه پراکنده شده اند.,جاذبه ها و آثار مهم این پارک به شرح زیر می باشند:,مرکز اطلاعات (مرکز جدید): یک ساختمان است که در آن آثار باستانی و نمایشگاه های مربوط به تاریخ و مطالعات باستانی پارک تاریخی سی تپ وجود دارد. این ساختمان دارای یک تالار سخنرانی یا کنفرانس است که قبل از سالن نمایشگاه قرار دارد.,ساختمان حفاری های باستان شناسی: یک ساختمان است که در آن اسکلت انسان و اسکلت فیل که در سال 1988 میلادی کشف شدند به نمایش گذاشته شده است.,مرکز اطلاعات (مرکز قدیم): مکان برگزاری نمایشگاه است که در آن اطلاعات مربوط به تاریخ و باستان شناسی به نمایش گذاشته می شوند و همچنین فعالیت های حفظ هنر و فرهنگ در آن انجام می شوند. این ساختمان شامل یک سالن نمایشگاه و یک کتابفروشی و یک فروشگاه سوغات فروشی است.,پرانگ سانگ پی نانگ دارای دو برج است که روی یک پایه بزرگ از جنس خاک سرخ، در جهت غرب قرار دارند و هر کدام یک ورودی دارند. در حفاری های باستان شناسی، یک سنگ سردر حکاکی شده در کنار مجسمه God Shive (خدا شیوا) که همسرش پارواتی را در حالی که روی گاوش، اوسوبهاراج، نشسته بود با خود می برد پیدا شد. مشخصات سنگ سردر و ستون فرعی، فاکتورهایی هستند که برای تخمین سن برج در نظر گرفته می شوند. تخمین زده شده است که این برج بین قرون 11 تا 12 میلادی به شیوه هنری باپوان خمرها و دوره انگکوروات ساخته شده است. برج کوچک بعداً در کنار دیوار احاطه کننده برج بزرگ ساخته شد. ,علاوه بر این، برای ایجاد مانع در درب ورودی، یک سکوی اضافی دیگر در جلوی درب و همچنین یک بنای کوچک در شمال این محوطه ساخته شد.,عمارت باستانی کائو کلانگ نایی تقریباً در وسط شهر قرار دارد و در قرن 6 تا 7 میلادی ساخته شده است. این عمارت مستطیل شکل است و رو به شرق قرار دارد و سبک هنری آن شبیه سبک عمارت های شهرهای دواراواتی مانند ناکان پاتوم و شهر باستانی کو بوا است. در این بنا از خاک سرخ به عنوان مصالح ساختمانی اصلی استفاده شده است. دور قاعده این ساختمان، مجسمه های تزئینی گچی انسان و حیوان، به سبک هنر دواراواتی وجود دارد. تصور می شود که این سازه یک انبار سلاح و پول بوده است بنابراین، به کائو کلانگ معروف است.,مقبره کائوپو سی تپ پشت دروازه سائن نگون (در غرب) قرار دارد. مردم محلی برای این مقبره احترام بسیار زیادی قائل هستند. هرسال، در ماه فوریه در روز دوم تا سوم ماه سوم قمری، زمانی که ماه کامل است، یک مراسم عبادی در اینجا برگزار می شود.,جدای از آثار باستانی مذکور، آثار کوچک دیگری نیز وجود دارد که در جهت های مختلف این مکان قرار دارند. در جنوب کائو کلانگ نایی، یک تالار مراسم نیایش وجود دارد که از خاک سرخ ساخته شده است و علامت های سنگی که مرز تالار را نشان میدهند نزدیک مکان حفاری پیدا شده اند. یک اثر باستانی مربع شکل به سبک دواراواتی نیز در اینجا وجود دارد که در یک ساخت و ساز دیگر در دوران هندو، ساخته شده است. این اثر نشان میدهد که شهر داخلی احتمالاً در دوران دواراواتی وجود داشته است اما معماری خمر بعداً در اینجا به کار برده شده است.,برج سی تپ به شیوه معماری سبک خمر ساخته شده و رو به غرب است. این برج از آجر و خاک سرخ ساخته شده است. پایه آن از جنس خاک سرخ است و در یک پایه موسوم به پایه سدر ساخته شده است که معماری آن شبیه معماری عمومی خمر است اما آثار باقی مانده اتاق آن از جنس آجر است. در حفاری هایی که در این منطقه انجام شد تکه های سنگ حکاکی شده یک سردر پیدا شد که قدمت آن به قرن 11 تا 12 میلادی باز می گردد. تصور می شود که این برج در دوره بعد از کائو کلانگ نایی ساخته شده است. بعداً در قرن سیزدهم، تلاش شد که این برج بازسازی شود اما از بقایای پراکنده ای که در این منطقه وجود دارد معلوم است که این کار موفقیت آمیز نبوده است. بین پرانگ سانگ پی نانگ و پرانگ سی تپ، یک دیوار احاطه کننده و بناهای کوچک مخصوص مراسم که در اطراف پراکنده هستند وجود دارد. سبک خمر در طرح معماری این مکان های مذهبی شبیه سبکی است که در بخش های شمال شرقی تایلند دیده می شود.,علاوه بر این، در جنوب، یک مانداپ بزرگ به سبک دواراواتی نیز کشف شده است که بعداً در اوایل قرن سیزدهم به یک معبد هندو تبدیل شده بود اما ساخت و ساز آن به پایان نرسیده بود؛ این معبد شبیه پرانگ سی تپ بود. ,همچنین، یک تالاب قدیمی موسوم به ساکائو که در خارج از شهر رو به شمال قرار دارد و سا کوان در شهر خارجی نیز کشف شدند. هر دوی این ها هنوز هم در تمام طول سال پر از آب هستند. مردم بر این باورند که آب این ها مقدس است و تا به امروز از آب آن ها برای مراسم سوگند اتحاد استفاده می شود. برای بازدید گروهی و یا تقاضا برای سخنران، با تلفن 056791787 تماس بگیرید.
