لیست همه ی اماکن

,این منطقه ساحلی در فاصله 24 کیلومتری شهر واقع شده است. درختان همیشه بهار حاشیه این خلیج کوچک و انحناء دار را در پایین تپه های شمالی کامالا، پوشانده اند. هات سورین مکان اولین زمین گلف پوکت، یک زمین نه سوراخی است که بیش از ششصد سال قبل در طول حکومت شاه راما هفتم ساخته شد. اینک این زمین کاربرد چندان زیادی ندارد و تنها به عنوان یک پارک مورد استفاده قرار می گیرد. ,شیب تند ساحل، آب های متلاطم و امواج بلند موجب شده اند هات سورین مکان خطرناکی برای شنا کردن باشد.

,این ساحل 4 کیلومتری و صاف، در مقایسه با خواهرش، کارن، میزبان تعداد کمتری از گردشگران است. در اینجا گردش های شبانه محدود به شام خوردن و رفتن به چند نوشیدنی فروشی است.

,وقتی در جنوب ساحل کاتا به قله، که به چشم انداز سه ساحلی نیز معروف است، می رسید در مقابل خود منظره حیرت انگیز سواحل زیبای کاتا نویی، کاتا و کارن و همچنین دریای ژرف و نیلگون اندامان را می بینید. این چشم انداز در امتداد جاده کمربندی، در نیمه راه بین ساحل نای هارن و کاتا نویی قرار دارد.

,این چشمه های آبگرم طبیعی از سال 1890 میلادی که شاه راما پنجم از رانونگ بازدید کرد تا به امروز تبدیل به یک نقطه گردشگری معروف شدند. سه چشمه آبگرم در این منطقه وجود دارد و دمای آب هر سه آن ها 65 درجه سلسیوس است. این ها تنها چشمه های آبگرم تایلند هستند که خالص ترین آب را دارند زیرا اصلاً سولفور ندارند بازدیدکنندگان می توانند حتی مستقیماً از آب این چشمه ها بنوشند. امکانات استحمام و همچنین چشمه های آبگرم با آب های تازه برای بازدیدکنندگان مهیا است. علاوه بر این، یک onsen پای رایگان (برکه یا حوضچه کوچکی که می توان کنار آن نشست و پاهای خود را در آب گرم فرو برد.) در محل چشمه های آبگرم است که در کنار پارک عمومی راکساوارین قرار دارد.

,نامتوک پانیابان، که قبلاً به نامتوک ستاکوات معروف بود، یک آبشار به ارتفاع 20 متر در یک کیلومتری مو 1 تامبان بانگ نان است. امکان گردش در طبیعت در یک مسافت 300 متری برای بازدیدکنندگان فراهم شده است تا از تازگی جنگل های استوایی لذت ببرند و آرامش یابند. فضای پارکینگ، غذافروشی و سرویس بهداشتی نیز در اینجا فراهم است.

,این آبشار که با جنگل همیشه بهار و مرطوب و بلندترین کوه های رانونگ، پوتا چونگ دونگ، احاطه شده است سرچشمه آب است. همه ردیف های این آبشار به طرف پایین به روی تخته سنگ های پایین سرازیر هستند و در تمام طول سال جریان دارند. به بازدیدکنندگان توصیه می کنیم در صورت لزوم برای یافتن مسیر، از روستائیان این منطقه راهنمایی بخواهند.

,می توان از راه دور آبشار پرشیب نگاو که در تامبان نگاو در نزدیکی پارک ملی کلانگ پراو قرار دارد را دید زیرا ارتفاع 300 متری آن موجب شده است این آبشار مسلط بر نقاط اطرافش باشد. ماجراجویی هایی که در اینجا می توان انجام داد شامل گردش تا نوک آبشار می باشند. آبشارهای زیادی در این منطقه وجود دارد مانند نام توک کلانگ پرا و نام توک بانگ رین که هردویشان مانند آبشار نگاو شگفت انگیز و تماشایی هستند. دیگر جاذبه ای که در این منطقه قرار دارد یک چشمه آبگرم به نام بو نام ران پان رانگ است. این چشمه آبگرم گِلی دارای 13 سرچشمه عمیق است. امکانات استحکام و foot onsen (برکه یا حوضچه کوچکی که می توان کنار آن نشست و پاهای خود را در آب گرم فرو برد.) نیز برای بازدیدکنندگان وجود دارد. در طول ماه مه تا دسامبر، بازدیدکنندگان می توانند در کلانگ یائه نیز رفتینگ کنند. امکانات اقامت نیز در اینجا فراهم است.

,این ساحل کوچک تبدیل به یکی از جاذبه های رانونگ شده است زیرا بهترین نقطه برای تماشای بهترین منظره طبیعت و اجتماعات در دهانه رودخانه رانونگ است. بازدیدکنندگان می توانند هر روز غروب شاهد غروب تماشایی خورشید باشند. این ساحل اسکله ای است که گردشگران می توانند از آن به سایر جزایر دور دست استان رانونگ در دریای اندامان سفر کنند. این اسکله از ساعت 8:30 تا 16:30 به مسافران سرویس می دهد.

,از آنجایی که جزیره کاسونگ با میانمار همسایه است انواع و اقسام محصولات محلی، سوغاتی مانند سبدهای ترکه ای، ظروف لعابی و سنگ های قیمتی در آن به بازدیدکنندگان عرضه می شود. بازدیدکنندگان باید قبل از رفتن به این جزیره ویزا بگیرند. این جزیره مقصد کسانی است که عاشق لمس کردن زندگی روزمره برمه ای هایی هستند که کنار دریا زندگی می کنند.

,جزیره پایام که در 33 کیلومتری رانونگ در دریا قرار دارد به دلیل سواحل ماسه ای طویل و سفید و جنگل انبوهش معروف است. یک اجتماع بزرگ در این جزیره زندگی می کنند و به مراقبت از جزیره کمک می کنند. دریای اطراف این جزیره پر از جزایر مرجانی زیبا است. تماشایی ترین ساحل این جزیره ساحل غربی آن است که در آن کلبه هایی ییلاقی نیز برای گردشگران مهیا می باشد. بهترین ساحلی که می توان روی ماسه های آن دراز کشید هات کام است که در جنوب جزیره قرار دارد و ماسه های سفید و تمیز و یک محیط آرام و ساکت دارد. یکی دیگر از کارهای معروفی که در اینجا انجام می شود تماشای پرندگان مهاجری است که در زمستان ها از نوامبر تا مارس به این جزیره سفر می کنند.

,لائم سان که در سال 1983 میلادی به عنوان پارک ملی اعلام شد یک پارک ساحلی است که پهنه آن شامل چند جزیره زیبا است مانند جزیره کایی یایی که بهترین نقطه برای غواصی با اسنورکل در آب های کم عمق و دارای جزایر مرجانی رانونگ است. بیشتر این جزایر هنوز هم طبیعت بسیار خوبی دارند و بازدیدکنندگان می توانند در جزیره در مسیرهای طبیعی گردش کنند و پرندگان دریایی را ببینند. یک جزیره دیگر جزیره کام است که ماسه های سفید و تمیز آن سراسر جزیره را فرا گرفته اند و مانند جزیره کانگ کائو زیستگاه هزاران خفاش است. این جزیره یکی دیگر از بهترین نقاط برای غواصی است. امکانات اقامتی نیز در اینجا برای بازدیدکنندگان مهیا است. بهترین فصل برای بازدید از این جزیره ژانویه تا مارس است.

,مسجد جامع ساتان (مجید مامبانگ) نبش خیابان بوری وانیت و خیابان ساتان تانی در مرکز ساتان قرار دارد. این مسجد به شیوه معماری مدرن اسلامی ساخته شده است و مزین به سنگ مرمر و شیشه کاری های رنگارنگ است. این بنا به دو قسمت تقسیم می شود: در بیرون از آن یک راهرو وجود دارد که به برج گنبد منتهی می شود و در بالای این برج می توان مناظر تماشایی شهر ساتان را دید. در داخل، یک سالن نماز قرار دارد، کتابخانه مسجد در زیرزمین این ساختمان است. در گذشته، ساختمان مجید بامبانگ یک ساختمان دو طبقه بود. بام سه ردیفی و منحصر به فرد آن به صورت هرم ساخته شده بود به نحوی که کوچکترین بام در بالاترین بخش و بزرگ ترین بام در پایین ترین بخش قرار داشت و این ردیف های بام کل ساختمان را می پوشاندند. کف این بنا با موزائیک های قهوه ای پوشانده شده بود. طول و عرض داخلی ساختمان از هر طو 13 متر بود و ستون های این بنا از جنس چوب بودند. مسجد اول به دلیل اینکه با چوب ساخته شده بود و خیلی کوچک بود و عده کمی از پرستش کنندگان می توانستند در آن نماز بخوانند تخریب شد. سپس در همین زمین یک ساختمان جدید بنا شد. ساخت ساختمان جدید در می 1979 به پایان رسید.

,این ساختمان دو طبقه تحت نفوذ معماری غربی ساخته شده است؛ به ویژه پنجره ها و درها که دارای نقش و نگارهای رومی هستند. اگرچه، بام ها به سبک پانیا تایلندی طراحی شده اند اما پنجره ها با نوارهای باریک تخته هایی که به طور افقی قرار داده شده اند ساخته شده اند. بام ها با سفال های نیمه مدور پوشانده شده اند. بخش های تهویه هوا در قسمت بالای جلوی ساختمان به طرح های ستاره ای شکل آراسته شده اند که به شدت متأثر از معماری مسلمانان هستند. در سال 1902 میلادی این ساختمان توسط پرایا پامیناتپاکدی، فرماندار سابق ساتان به عنوان مکان اقامت وی ساخته شد. این ساختمان مدتها تالار شهر بود اما اینک موزه عتیقه جات و مصنوعات هنری است که هنر و فرهنگ محلی را به نمایش گذاشته است.

,این پارک نخستین پارک ملی دریایی تایلند است و در 19 آوریل سال 1974 میلادی به عنوان پارک ملی اعلام شد و در سال 1982 میلادی یونیسف آن را به عنوان مخازن و پارک های میراث آسه آن اعلام کرد و همچنین به دلیل تاریخ و طبیعت زیبایش بسیار پرآوازه است. این پارک در دریای اندامان در فاصله 40 کیلومتری شهر ساتان و یا 22 کیلومتری اسکله پاک بارا در دریا قرار دارد. این پارک از شمال با پارک ملی موکو پترا هم مرز است و از جنوب با دریای مالزی هم مرز است. این پارک مساحتی به وسعت تقریباً 1490 کیلومتر مربع را پوشش داده است و شامل جزیره و دریا می باشد. از بین 51 جزیره این منطقه، هفت جزیره بزرگ در اینجا قرار دارند: جزیره تاروتاو، جزیره ادانگ، جزیره راوی، جزیره لیپ، جزیره کلانگ، جزیره باتوانگ و جزیره بیتسی. این جزایر به صورت دو گروه عمده تقسیم شده اند: موکو تاروتاو و موکو ادانگ-راوی. بهترین زمان برای بازدید از این پارک ملی بین نوامبر تا آوریل است.,جزیره تاروتاو بزرگ ترین جزیره این پارک است که مساحت 152 کیلومتر مربع را پوشش داده است. بیشتر این مناطق کوهستانی هستند و جنگل های مربوط و همیشه بهار آن ها زیستگاه گونه های جالب گیاهان و جانوران وحشی هستند. خلیج های متعدد، کوچک و بزرگ و سواحل زیبا در اینجا وجود دارد. در دریا، گونه های مختلف ماهی ها از جمله 4 گونه لاک پشت دریایی در معرض انقراض را می توان دید. واژه تاروتاو از واژه مالزیایی تالاترو، به معنای وجود خلیج های متعدد گرفته شده است که تلفظ آن به تدریج تغییر کرده است.,جدای از نعمت طبیعت، جزیره تاراتاو دارای یک تاریخ به یاد ماندنی است. در سال 1936میلادی، سیاست دولت برای اداره اصلاحات این بود که یک ساختمان دارالتأدیب و زندان بسازد. تاراتاو که یک جزیره دور افتاده است و موانعی دارد که جلوی فرار زندانیان را می گرفت برای این هدف انتخاب شد. یک ساختمان اداری، خانه هایی برای زندانبانان، یک خوابگاه برای زندانیان و یک مرکز آموزش حرفه ای در تالو واو و تالو یودانگ ساخته شد. در سال 1938 میلادی، نخستین گروه 500 نفره زندانیان به این جزیره فرستاده شدند و تعداد زندانیان به تدریج افزایش یافت و حدوداً به 3000 تن رسید. در سال 1939میلادی، دولت 70 زندانی سیاسی دیگر را از شورشیان بووندت و نایی سیپ فرستاد تا در تالو یودانگ زندانی شوند.,در سال 1941 میلادی، جنگ جهانی دوم بر ملک کانون اصلاح تاراوتاو اثر گذاشت و موجب شد به دلیل قحطی و نبود دارو عده زیادی از زندانیان بر اثر بیماری جان خود را از دست بدهند. زندانبانان و عده ای از زندانیان تصمیم گرفتند به کشتی های تجاری که از تنگه ملاکا عبور می کردند حمله کنند و اجناس آن ها را به یغما ببرند، این امر موجب شد کشتی های تجاری از ترس به این منطقه نزدیک نشوند. در سال 1946 میلادی، دولت بریتانیا که در آن زمان بر ملاکا حاکم بود با کسب اجازه از دولت تایلند توانست جلوی دزدان دریایی تاراتاو را به زور بگیرد. بعداً اداره اصلاحات، لغو ملک کانون اصلاح را اعلام کرد. از آن پس، این جزیره به مدت 26 سال متروکه بود تا اینکه اداره جنگلبانی سلطنتی در سال 1974 میلادی تأسیس پارک ملی تاراتاو را اعلام کرد و بدین ترتیب اینجا نخستین پارک ملی دریایی تایلند شد.,جاذبه های گردشگری:,او پانته ملاکا یک خلیج است که ساحل طویل آن سفید و تمیز است. مقر اصلی پارک ملی تاراتاو در اینجا قرار دارد. یک مرکز خدمات گردشگری در اینجا وجود دارد که در آن یک نمایشگاه درباره طبیعت و تاریخ جزیره تاراتاو برگزار می شود. این خلیج یک نقطه خوب برای تماشای غروب زیبای خورشید دارد. بازدیدکنندگان می توانند با پای پیاده به پا تاو بو (صخره تو بو) بروند و این منظره را تماشا کنند.,او چاک؛ این خلیج کوچک کنار پانته ملاکا قرار دارد.,او مو لائه: در 4 کیلومتری مقر پارک قرار دارد. این خلیج دارای یک ساحل ماسه ای سفید و تمیز است. باغ های زیبای نارگیل در یک محیط آرام و همچنین کلبه هایی ییلاقی که برای تفریح و استراحت مناسب هستند در این جزیره وجود دارند.,نامتوک لودو: یک آبشار زیبای کوچک است که در 3 کیلومتری او سان قرار دارد. یک مسیر طبیعی از او سان به نامتوک لودو وجود دارد.,فعالیت ها:,او سان: در فاصله 8 کیلومتری مقر پارک واقع شده است. این خلیج منحنی شکل، دارای سواحل ماسه ای است که سواحل سنگلاخی در بین آن ها پراکنده شده اند. اینجا زمین تخم گذاری لاک پشت های دریایی نیز می باشد. در اینجا یک مکان برپا کردن چادر نیز وجود دارد که در آن خدمات عرضه غذا و نوشیدنی نیز فراهم است. آبشارهای کوچک نیز در اینجا وجود دارند: نامتوک لودو و نامتوک لوپو که مکان های مناسبی برای گردش در جنگل و مطالعه طبیعت هستند.,او تالو واو: یک خلیج است که در شرق جزیره قرار دارد و اینجا نیز یک نقطه دیگر برای تماشای طلوع زیبای خورشید است. ایستگاه جنگلبانی پارک تو تو 1 (تالو واو) در اینجا قرار دارد. اینجا یک منطقه تاریخی است که ملک اصلاحی برای زندانی کردن زندانیان خطرناک در آن تأسیس شد. امروزه در این پارک ساختمان هایی مانند ساختمان های قبلی، یعنی خانه های زندانبانان، خوابگاه زندانیان و مرکز آموزش حرفه ای بنا شده است و یک قبرستان که 700 تن در آن دفن شده اند نیز در اینجا وجود دارد.,او تالو یودانگ: یک خلیج است که در جنوب جزیره، در 8 کیلومتری کاو لانگکاوی قرار دارد. ایستگاه نگهبانی پارک تو تو 2 (تالو یودانگ) در اینجا قرار دارد. در گذشته زندانیان سیاسی شورش های بووندت و نایی سیپ در اینجا حبس شده بودند.,تام چوراک: یک غار به عمق 300 متر است. در داخل آن می توان اشکال گوناگون استالاکتیت ها و استالاگمیت ها را دید. برای بازدید از این غار می توانید در آن یک سفر 20 دقیقه ای با قایق های طویل داشته باشید. قایق در کلانگ پانته ملاکا (کانال پانته ملاکا) گردش می کند، در اینجا تعداد زیادی درخت مردابی در کناره های آب روییده اند. برای سیاحت در داخل غار حدوداً به یک ساعت زمان نیاز است. بازدیدکنندگان باید با خود چراغ قوه همراه داشته باشند. بازدیدکنندگان باید برای کسب اطلاعات بیشتر و یا بردن یک مأمور به عنوان راه بلد و راهنما، با مرکز خدمات گردشی پارک تماس بگیرند.,چشم انداز پا تو بو: پا تو بو یک صخره به ارتفاع 60 متر بالاتر از سطح دریا است. ظرف بیست دقیقه پیاده روی از دل جنگل همیشه بهار و خشک می توان به این نقطه رسید. این چشم انداز که در پشت مقر پارک است به ساحل او پانته ملاکا، کاو بولان، کاو لانگ، کاو کاکی، کاو ادانگ، کاوراوی و موکو پترا مشرف است. در اینجا می توان منظره زیبای غروب آفتاب را نیز تماشا کرد.,در منطقه او پانته ملاکا چند مسیر طبیعی وجود دارد. یک مسیر طبیعی به طول 12 کیلومتر بوده و از دل جنگل همیشه بهار عبور می کند و به او تالو واو منتهی می شود. درختان انبوه و گیاهان پرسایه، این مسیر را احاطه کرده اند. حیوانات وحشی مانند گراز، آهوی ختن و بسیاری از گونه های جالب پرندگان به ویژه پرنده منقار بلند را می توان در امتداد این مسیر دید.,یک مسیر طبیعی دیگر به او چاک، او مو و او سان می رود. این پیاده روی 8 کیلومتری در دل جنگل بارانی بکر و دست نخورده حدود دو ساعت به طول می انجامد. این مسیر برای تماشای پرندگانی مانند پرنده منقال بلند و درونگو خوب است.,گشت وگذار در اطراف جزیره. این مسیر گردشی، بهترین راه برای مطالعه طبیعت به عنوان بخشی از گردش در محیط زیست است. در این پارک قایق ها و مأمورین راهنما در خدمت گردشگرانی هستند که به دیدن این سواحل می آیند. بازدیدکنندگان می توانند در یک سفر یک روزه با قایق به تماشای پرندگان او چاک و دیدن یک ساحل ماسه ای سفید در او سان که طویل ترین ساحل در جزیره تاراتاو است، آثار تاریخی در او تالو یودانگ و طبیعت او تالو واو، غواصی در جزایر مرجانی و بازدید از جنگل مردابی بروند. برای کسب اطلاعات بیشتر به مرکز خدمات گردشی این جزیره تماس مراجعه کنید.

,پارک ملی تیل بان که در 27 اکتبر 1980 میلادی به عنوان پارک ملی اعلام شد در بان وانگ پراجان، تامبان وانگ پراچان، در 40 کیلومتری شهر ساتان قرار دارد. این پارک به مساحت 19600 هکتار، کاپانگ پالوت و مخازن جنگل ملی هوآ کرامینگ و منطقه جنگلی پا کان بو نام پویو را در برگرفته است.,واژه تیل بان از واژه مالزیایی لوئت روئبان گرفته شده است که به دریای نشست کرده یا دریایی که در نتیجه فرونشستگی زمین بین (کوه) کاو و (کوه) چین و کائو موت دائنگ پدید آمده است اشاره دارد. ,تیل بان یک دریاچه بزرگ است که منطقه ای به وسعت حدوداً 10000 هکتار را در بر دارد. بیشتر بخش های این منطقه مجموعه ای از مناطق کوهستانی و جنگل های متراکم و انبوه هستند. حیوانات وحشی که در اینجا زندگی می کنند شامل سروو، فیل، خوک خرطوم دراز، گراز وحشی، میمون، میمون های درازدست و کیات واک، یا ما نام (وزغ بزرگ آسیایی یا وزغ بزرگ مالزیایی) هستند. وزع نماد تیل بان است. تیل بان شبیه یک ترکیب غورباغه و وزغ است که دم دارد. اما شبیه یک توله سگ هم به نظر می رسد. کنار دریاچه، به ویژه در فصل بارندگی، تعداد این جانوران بی نظیر بسیار افزایش پیدا می کند. این مکان جای خوبی برای علاقه مند ان به پرندگان است، آن ها نباید فرصت دیدن پرنده های اینجا را از دست بدهند. گونه های مختلفی از پرندگان در اینجا زندگی می کنند مانند ویسکرد تریسویفت، بلبل طوق دار، فرکتیل گردن بلوطی، دارکوب و غیره,جاذبه های پارک ملی تیل بان:,بوائنگ تیل بان: یک دریاچه آب شیرین است که در وسط دره ای قرار دارد که بین رشته کوه چین و وانگ پرا واقع شده است. در اینجا ماهی های آب شیرین و صدف به وفور یافت می شوند. در اطراف دریاچه گیاهان باکونگ (هانگوانا مالایانا) که به طور انبوه می رویند وجود دارند. در کنار دریاچه این پارک چند آلاجیق وجود دارد و یک مسیر چوبی نیز دور دریاچه ساخته شده است که بازدیدکنندگان می توانند در آن قدم بزنند.,نامتوک یا روی: از جنگل هوآ کرامینگ سرچشمه می گیرد. این آبشار دارای نه ردیف است و بازدیدکنندگان می توانند در تمام استخرهای این ردیف ها شنا کنند. ,رسیدن به اینجا: از کیلومتر 14-15 بزرگراه 4184 (کان ساتو-وانگ پراچان) حرکت کنید و شش کیلومتر پیش بروید سپس در یک جاده فرعی، هفتصد متر بپیمایید تا به آبشار برسید.,نامتوک تون پلیو: از کوه چین سرچشمه می گیرد. این آبشار بزرگ و چند ردیفه زیبا از یک صخره بلند به پایین جاری می شود. ,رسیدن به اینجا: از کیلومتر 10-9 بزرگراه 4184 (کان ساتو-وانگ پراچان) و یا از مقر پارک ملی حرکت کنید و ده کیلومتر پیش بروید سپس وارد یک جاده خاکی شوید و 3 کیلومتر در آن پیش بروید تا به آبشار برسید. در این پارک خانه و چادر برای اقامت بازدیدکنندگان وجود دارد.

,لائم سامیلا در شهرداری در فاصله تقریباً 2.5 کیلومتری تالات ساسپین و یا تالات سات تتسابان (بازار تره بار) قرار دارد و به داشتن یک ساحل ماسه ای نرم و درختان پرسایه صنوبر معروف است و معروف ترین مجسمه پری دریایی سونگکلا در اینجا قرار دارد. با اتوبوس های هات یایی-سونگکلا و یا مینی بوس های شهر که مستقیماً به این ساحل می آیند می توان به آسانی به این ساحل رسید.