لیست همه ی اماکن

,سد چالابهورن در تامبان تانگ پرا بر روی رودخانه پرام قرار دارد. این سد با سنگ و یک هسته خاکی ساخته شده است. طول این سد 700 متر و ارتفاعش 70 متر است. از این سد برای آبیاری و تولید برق استفاده می شود. برای دیدن مناظر مخزن آب سد می توان قایق کرایه کرد.

,این مکان مقدس در کرانه رود نانگ پلا تائو، در 3 کیلومتری شهر در مسیر بان کوا قرار دارد. در کرانه این رودخانه یک درخت بزرگ تمر هندی قرار دارد، می گویند در همین جا بود که چائو پرایا لائه در سال 1826 میلادی در جنگ با سربازان ویتنامی جان سپرد.

,این بتکده باستانی دارای یک قاعده مربع شکل است و عرض آن 32 متر و ارتفاعش 45 متر است. این یکی از کامل ترین و زیباترین بتکده های تایلند است. تصور می شود که این بتکده که با آمیزه ای از سبک هنری لانا، لان چانگ و دوران آیوتایا ساخته شده است در طول قرن 21 -22 بودایی بنا شده است.

,این بنای یادبود جلوی دفتر پست کالاسین قرار دارد. این بنای یادبود که در اندازه واقعی ساخته شده است از جنس برنز است و در حالت ایستاده قرار دارد و دست راست آن یک قوری را نگه داشته است و دست چپ آن یک شمشیر جادویی را. اهالی کلاسین برای ساختن این اثر پول هدیه کردند تا سپاسگذاری خود نسبت به بنیان گذار شهر را نشان دهند.

,اینجا یک مرکز اطلاعات در بیمارستان تیراوات است و در آن به کسانی که به هنرهای بومی و فرهنگ کالاسین علاقه مند هستند اطلاعات داده می شود. روش زندگی مردم بومی و اهالی شمال شرق در اینجا به نمایش گذاشته شده اند و همچنین محصولات محلی آنان به فروش می رسند.

,پاتا ساتان فو پو در محوطه وات این پراتان فون، تامبان فو پو در 28 کیلومتری استان کالاسین قرار دارد. در بزرگراه شماره 213 حرکت کنید و تقریباً در کیلومتر 59 به سمت چپ بروید و وارد مسیر بان چات-بات تا چان-تا کاک کوآی شوید و 16 کیلومتر پیش بروید. در این مکان می توان روی صخره ها دو مجسمه خوابیده بودا مربوط به دوران دواراواتی را دید. این ها مجسمه های مقدس بودا هستند که مردم کالاسین و استان های نزدیک برای آن ها احترام بسیار زیادی قائل هستند. ,اولین مجسمه در پایین تپه قرار دارد و دومین مجسمه روی فو پو. جدای از اینکه این مجسمه های مقدس بودا در اینجا هستند فو پو منظره بسیار زیبایی برای استراحت کردن و ارمیدن گردشگران دارد. ,هر سال در ماه آوریل یک مراسم برای بزرگداشت مجسمه های خوابیده بودا برگزار می شود.

,وات کلانگ در نزدیکی بنای یادبود پرایا چایسانتان قرار دارد. این یک معبد درجه سه سلطنتی است. ,در داخل محوطه معبد، یک ساختمان ابوسوت قرار دارد که به ساختمان قدیمی اضافه شده است. این ابوسوت که به سبک تایلندی ساخته شده است مزین به چوفا (تزئینات گوشه های شیروانی) و بای راکا (قلابدوزی) است. طرح درب های کنده کاری شده چوبی حکایت زندگی گوتاما بودا را تعریف می کنند؛ اما نقش پنجره ها داستان های جاتاکا را تعریف می کنند. در جلو و پشت درب ها، حفاظ های اندودکاری شده وجود دارد. در ابوسوت نقاشی های دیواری دیده می شود که ماجرای وسانتارا جاتاکا را به تصویر کشیده اند. در داخل یک آلاجیق یاسالا در نزدیکی ساختمان ابوسوت یک مجسمه سیاه بودا از جنس برنز به عرض 20 اینچ (50.8 سانتی متر) قرار دارد. این مجسمه بودا، زیبا است. روی پایه مجسمه به زبان تایلندی باستان نوشته شده است که این مجسمه در زمان شاه کا نا کام ساخته شده است. پرایا چایسانتان آن را به عنوان مجسمه اصلی استان معرفی کرد. بنابراین، مردم این منطقه برای آن احترام بسیار زیادی قائل هستند. هرگاه که خشکسالی رخ می دهد مردم بومی راهپیمایی می کنند و این مجسمه بودا را برای طلب باران از معبد بیرون می برند و دعا می کنند. به غیر از این مجسمه سیاه بودا، وات کلانگ یک جای پای بودا نیز دارد که عرض آن 20 اینچ (50.8 سانتی متر) و طولش 80 اینچ (203.2 سانتی متر) است و از خاک سرخ ساخته شده است. تصور می شود که این جای پا در دوران لاوا ساخته شده است. قبلاً این جای پا در کنار رودخانه لام پائو قرار داشت-رود پائو در نزدیکی کائنگ سامرونگ است. بعداً کنار رودخانه به مرور زمان خراب شد بنابراین، مردم بومی تصمیم گرفتند این جای پا را به این معبد انتقال دهند.

,این یک معبد قدیمی در شهرداری است. چند سنگ قلب شکل که محدوده این معبد را در فا دائت یونگ یانگ مشخص می کنند در اینجا نگه داری می شوند، زیباترین آن ها، سنگی است که روی آن نقش یک فرشته که در بالای قلعه پرواز می کند و تصویر یک پادشاه و خانواده اش در پایین قلعه دیده می شود. این هنر سنتی شمال شرق تایلند است.

,سد ابولراتانا که از روی رودخانه پونگ تا کوه های پو پان ساخته شده است بزرگ ترین سد چند منظوره شمال شرق است. این جاذبه با منظره باشکوهش یکی از بهترین نقاط برای گردشگران و مردم بومی است تا غرق در زیبایی طبیعت شوند و از غذاهای کبابی محلی این مکان بخورند و لذت ببرند.

,این پارک ملی همیشه دایناسورها را در ذهن گردشگران زنده می کند. در واقع قبلاً هرگز کسی فکر نمی کرد که فلات ایسان زمانی زیستگاه دایناسورها بود. تا اینکه در سال 1976 میلادی، یک تیم پژوهش اورانیوم یک تکه فسیل کشف کرد، کارشناسان فرانسوی آن را آزمایش کردند و ادعا کردند که این فسیل بقایای استخوان زانوی یک دایناسور است. از آن زمان به بعد هنوز هم حفاری ها در این منطقه تمام نشده است.,باستان شناسان روی تپه پراتو تای ما که اولین مکان پیدا شدن فسیل بود فسیل های یک دایانسور که فاصله گردن تا دم آن 15 متر است را پیدا کرده اند. این دایناسور، نوعی دایناسور گیاهخوار بود که در جاهای دیگر هرگز وجود نداشته بود بنابراین، نام آن را به افتخار علیا حضرت ملکه ماهات چاکری سیریندهورن، پوویانگوسوروس سیریندهورنائه نامیدند. در این مکان بیش از ده دندان یک دایناسور گوشتخوار نیز یافت شده است. بنابراین، باستانشناسان و دانشمندان تصور کردند که آن دایناسور گردن بلند احتمالاً شکار این دایناسور دندان دار شده بود. در بین این دندان ها یک دندان متفاوت وجود دارد. یک دانشمند پس از مطالعه روی آن دریافت که این دندان متعلق به گونه جدیدی از دایناسورهایی است که قبلاً چیزی از آن ها یافت نشده بود. بنابراین، آن را با توجه به نام یابنده آن آقای واراوت ساتیتورن، سیاموسوروس ساتیتورنی نامیدند.,این سه مکان از مقر پارک دور نیستند بنابراین، گردشگران می توانند از دو مکان دیگر که در نزدیکی مکان اول قرار دارند هم دیدن کنند. فسیل های سسیاموتیرانوس ایساننیس که در که در اینجا یافت شدند قدیمی ترین فسیل ها هستند و قدمت آن ها به 120 الی 130 میلیون سال پیش باز می گردد. این نشان می دهد که منشاء تریانوسوروس ها در آسیا بود. این فسیل ها اینک در موزه اداره منابع معدنی به نمایش گذاشته شده اند. در مکان هشتم، 68 جای پای دایناسور وجود دارد که قدمت آن ها به 140 میلیون سال پیش باز می گردد. بیشتر این دایناسورها از نوع کوچکترین گونه های دایناسورهای گوشتخوار دنیا هستند که روی دو پا راه می رفتند. بین این جای پاها یک جای پای بزرگتر وجود دارد که تصور می شود متعلق به کارنوسوروس است. این مکان ها 19 کیلومتر با مقر پارک فاصله دارند. یک ساعت طول می کشد که با اتومبیل به این مکان ها برسید. توصیه می شود با خودروهای دارای چهار چرخ به این مکان ها بروید. در بسیاری از مکان ها باستان شناسان فسیل های بچه دایناسورها، تمساح های کوچک و صدف های دو لپه ای که قدمتشان به 15 میلیون سال پیش باز می گردد را یافته اند.,علاوه بر فسیل های دایناسورها، رگه هایی از تمدن های باستان نیز در اینجا یافت شده است از جمله حجاری های بلند بودای خوابیده روی صخره، در بالای کوه پو ویانگ. مجسمه بودا در قرن نهم تراشیده شده است و نفوذ هنر هندی ها را منعکس می کند. در همین نزدیکی، تام فامیو دائنگ، دانگ یا غار نخل قرمز در بان هین رونگ، قرار دارد. در این غار نقاشی های ما قبل تاریخی دیده می شوند که به دستان غارنشینان با پاشیدن گل سرخ ساخته شده اند. جاذبه های طبیعی این پارک شامل آبشار و گلستان های گل های وحشی هستند. نامتوک تاپ پایا سیوا، یک آبشار کوچک در نزدیکی تام فامو دائنگ است. نامتوک تات فا یک آبشار به ارتفاع 15 متر است که می توان با اتومبیل به آنجا رفت. این آبشار 18 کیلومتر با آمپوئه پو ویانگ فاصله دارد. در 5 کیلومتری نامتوک تات فا، نامتوک تات کلانگ قرار دارد که یک آبشار 8 متری است. دشت ها و فلات های صخره ای همیشه با گل های وحشی پوشیده شده اند که در پایان فصل بارندگی شکوفا می شوند. پارک ملی پو ویانگ مساحت 380 کیلومتر مربع را در آمپوئه سی چامپو و آمپوئه چام پائه در برگرفته است. برای رسیدن به اینجا، گردشگران می توانند از مرکز شهر کان کائن در بزرگراه 12 حرکت کنند و به بزرگراه 2038 بروند که به آمپوئه پو ویانگ منتهی می شود. از آمپوئه پو ویانگ، به جاده ویانگ-بان موآئنگ بروید و از واحد پارک ملی، پاک چانگ پو ویانگ در کیلومتر 23، عبور کنید. در کیلومتر 30 در مخزن بان پو به سمت چپ بپیچید، مقر پارک ملی 8 کیلومتر آن طرف تر قرار دارد. در مقر پارک یک نمایشگاه درباره دایناسورها و فسیل ها وجود دارد. گردشگرانی که به صورت گروهی سفر می کنند و نیاز به راهنما دارند از قبل باید با تلفن 043249052 با مقر پارک تماس بگیرند.

,این پارک با مساحت 35000 هکتار مناطقی از آمپوئه پو پا مان و آمپوئه چام پائه از کان کائن و همچنین آمپوئه پو کرادوئنگ در استان لویی را در برگرفته است. نشان خاص طبیعی این پارک، صخره سنگ آهکی کجی است که شبیه یک پرده بزرگ است. جنگل انبوه و بیشه های مختلف موجب شده اند هوای این مکان تقریباً در تمام طول سال خنک باشد. ,جاذبه های این پارک ملی شامل موارد زیر هستند:,تام کلانگ کاو: این غار در کوه پو پا مان قرار دارد و در فاصله 2.5 کیلومتری آمپوئه پو پا مان است که ورودی آن حدود 100 متر بالاتر از سطح زمین است. در داخل این غار میلیون ها خفاش زندگی می کنند و فضولات انباشته شده آن ها یک بوی بسیار بد ایجاد کرده اند. هر روز حول و حوش ساعت18:00 این خفاش ها به صورت یک خط به طولی بیش از 10 کیلومتر از غار خارج می شوند و حدود 30 الی 45 دقیقه طول می کشد تا آخرین خفاش غار را ترک کند.,تام پرا: در این غار که نزدیک تام کلانگکائو قرار دارد یک تونل طبیعی شیب دار که بلندی آن به طرف قله پو پا مان است وجود دارد اما به سختی می توان وارد آن شد. در این غار استالاگمیت ها و استالاکتیت های زیبا و ستون های سنگی بزرگ وجود دارد و در همه فصل های سال می توان با اتومبیل تا ورودی این غار آمد. بهترین زمان برای بازدید از این غار زمستان، از نوامبر تا فوریه است.,تام پو تا لو: این غار در بان وانگ ساواپ، در 17 کیلومتری آمپوئه پو پا مان، قرار دارد. فقط در تابستان ها از نوامبر تا آوریل می توان با اتومبیل تا ورودی این غار آمد. این غار دارای یک فضای جادار است که مساحتی در حدود 1 رایی (0.16 هکتار) را در برگرفته است. کف این غار خاکی و صاف است و ارتفاع سقف آن بین 5 الی 7 متر است، بنابراین، هوا به خوبی در این غار جریان دارد و بازدیدکنندگان می توانند با آرامش از دیدن این غار لذت ببرند. استالاگمیت ها و استالاکتیت های این غار دست نخورده هستند. بعضی از سنگ های درخشان شبیه کریستال های سنگی به نظر می رسند.,نامتوک تا فا: نهر تات فا یک مرز طبیعی بین آمپوئه پو پا مان از کان کائن و آمپوئه ناک ناو از پتچابان است و از پنج پله به پایین می ریزد و این آبشار را می سازد. آخرین پله، با ارتفاع 80 متر تأثیرگذارترین پله است. در فصل بارندگی از اواخر ماه مه تا اوایل اکتبر، بهترین زمان برای دیدن این آبشار است. نامتوک تات فا در بان دانگ ساکران، مو 7 تامبان وانگ ساواپ، در فاصله تقریباً 40 کیلومتری آمپوئه پو پا مان قرار دارد. اتومبیل ها می توانند تا بان تات فا بیایند اما بازدیدکنندگان باید پس از آن با پای پیاده تا آبشار بروند.,نامتوک تات یایی: این آبشار بزرگ از نهر تات فا سرچشمه می گیرد. این نهر به صورت آبشارهای کوچک به پایین سرازیر می شود و بعد به یک صخره به ارتفاع 80 متر می رسد و از آن به پایین می ریزد. نامتوک تات یایی بلندترین آبشار پارک است.,نامتوک تات رانگ: این آبشار به ارتفاع بین 60 الی 70 متر، از رودخانه پونگ که از پو کرادوئنگ جاری می شود نشأت می گیرد. این آبشار مرز پارک ملی پو کرادوئنگ و پارک ملی پو پا است. در افسانه های باستان آمده است که با پایین آمدن آب این آبشار از یک تکه سنگ نازک، این آبشار می تواند اواز بخواند، آب به سوراخ های مختلف سنگ های اطراف می ریزد و صداهای عجیب و غریبی در جنگل طنین می اندازد.,تام پرایا ناکارات: این غار طویل یک کیلومتری که مانند یک ناگای غول آسا پیچ و خم دارد به طور طبیعی آراسته به استالاگمیت ها و استالاکتیت های پرده مانند و درخشان است. اتومبیل ها می توانند تا ورودی این غار برسند.,تام لایی تائنگ: تام لایی تائنگ در 800 متری تام پایا ناکارات است و نقاشی های باستانی در یک بخش تقریباً دو متر مربعی در آن نقش بسته اند. این نقاشی ها شامل 70 تصویر از انسان، حیوانات و چیزهای دیگری هستند که فرهنگ و زندگی دوران ما قبل تاریخ را منعکس می کنند و قدمت آن ها به بیش از 2000 سال پیش باز می گردد. در این پارک ملی هیچ گونه امکانات اقامتی و تسهیلاتی برای گردشگران وجود ندارد. گردشگران خودشان باید همه چیزهای لازم را برای خود تهیه کنند.,پو لوپ: این غار در بزرگراه 201 قرار دارد. پنج دهلیز در آن وجود دارد که همه به استالاگمیت و استالاکتیت آراسته شده اند. این غار در تمام طول سال آب دارد.,پا ناک کاو: صخره شیب داری که از جنس سنگ های سیاه است و در کنار رودخانه پونگ قرار دارد شبیه یک جغد، یا به زبان تایلندی شبیه ناک کاو، است. این صخره در 125 کیلومتری کان کائن قرار دارد. گردشگران می توانند از بزرگراه شماره 2 و 210 (کان کائن-وانگ ساپونگ) به اینجا بیایند، پا ناک کاو در سمت چپ بان دانگ لان قرار دارد. بهترین مکان برای دیدن این صخره جغد شکل، در قلمستان ارکید در اداره جنگلبانی در آن طرف جاده است.,یک مکان دیگر به نام نامتوک تان ران یا به زبان محلی نامتوک تات هانگ، هم در این نزدیکی قرار دارد. این آبشار 70 متری در همسایگی استان لویی در مرز پارک ملی پو کرادوئنگ، پارک ملی پو پا مان و رودخانه پونگ قرار دارد. صدایی که هنگام ریختن آب این آبشار بر یک تخته سنگ بزرگ در پایین ایجاد می شود نشان می دهد که نام این آبشار از کجا نشأت گرفته است.

,"هونگ مان هانگ یا موزه شهر کان کائن در کنار دریاچه کائن ناکان در شهر قرار دارد. هونگ یک واژه تایلندی است و به معنای اتاق یا برجی که در آن از گنجینه ها نگه داری می شود است؛ بنابراین، هونگ مان مانگ یعنی برجی که در آن اشیاء تاریخی کان کائن نگه داری می شوند. این موزه با هدف ربط دادن همه اجتماعات کان کائن به هم برای اینکه مردم به استان خود افتخار کنند تأسیس شد. این موزه اینک مرکز مطالعات و پژوهش است که در آن اطلاعات تاریخی کان کائن از گذشته تا به امروز به طور جداگانه در 5 بخش به نمایش گذاشته شده اند.

,رفتن به پو کرادوئنگ و پیمودن 1325 متر بالاتر از سطح دریا و فتح قله، همیشه رویای بزرگ بسیاری از مسافران تایلند بوده است. فلات 60 متر مربعی بلند کرادوئنگ دارای مناظر زیبا، جنگل صنوبر، گل های وحشی و هوای خنک است و مردم دوست دارند برای دیدن اولین و آخرین پرتوهای نور خورشید در طول روز در آنجا چادر بزنند.,سایر جاذبه ها شامل این موارد هستند: پا ناک آئن، صخره ای که منظره تماشایی طلوع سرخ خورشید را می توان از آن دید؛ چا لام ساک، یک برآمدگی سنگ ماسه ای که به جلو پیش آمده است و منظره دل انگیز تپه ها و دره ها را می توان از بالای آن تماشا کرد؛ و پا یاپ مک که در آن ابرهای نرم، دنیای مه آلود اَشکال سایه دار را نشان می دهند.,این پارک ملی دارای اقامتگاه و فضای چادر زدن است. این پارک هر سال از اول ژوئن تا 30 سپتامبر برای احیا و رسیدگی تعطیل است.

,چند سال است که قله پو روا (1365 متر بالاتر از سطح دریا) در زمستان ها سردترین نقطه در تایلند است. پوروا مساحتی در حدود 120 کیلومتر مربع را در برگرفته است و یک اقلیم خنک است، جنگل انبوه کاج و گل های زمستانی زیبایی دارد. سایر جاذبه های اینجا شامل نقاط تماشا کردن مناظر، آبشار، باغ های صخره ای و غار هستند و مکان های مهمی مانند پا لان نویی که منظره زیبای طلوع خورشید و سایر مناظر زیبا را می توان در آن تماشا کرد، پا ساب تانگ، یک صخره با شیب بسیار تند، نامتوک هوآی پایی، یک آبشار 30 متری و قله پو روا که منظره دل انگیز و تماشایی رودخانه های هوانگ و کانگ را می توان از بالای آن دید در بین جاذبه های این منطقه هستند.

,پو لوانگ به دلیل خنک بودن هوا در تمام طول سال، جنگل انبوه کاج و مناظر زیبا یک مکان خوب برای زیست چندین حیوان وحشی است. اگر پیاده در جنگل قدم بزنید زیبایی واقعی طبیعت را با تمام وجود حس می کنید. برای گردش در اینجا باید یک مأمور همراهتان باشد. باید از قبل در دفتر گردشگری پو لوانگ، دفتر ناحیه وانگ ساپونگ که تدارک اقامتگاه، غذا و یک گردش 3 روز / 2 شب را فراهم می کند هماهنگی های لازم برای رزور کردن جا را انجام دهید. بهترین زمان برای گردش در اینجا از اکتبر تا ماه مه است.

,پرا تات نا دان یا بودا مانتان از ایسان، منطقه ای است که در آن یافته های تاریخی و باستان شناسی گواه بر شکوه و عظمت شهر باستانی چامپا سی هستند. محصولات هنری که در اینجا یافت شده اند اینک در موزه ملی کان کائن به نمایش گذاشته شده اند. مهم ترین چیزی که یافت شده است که مقبره (بتکده) است که آثار گوتاما بودا در آن در سبدهای طلایی، نقره ای و برنزی نگه داری می شوند. این مکان متعلق به عهد دراواتی، قرون 8 تا 10 ست. این مدل ساخته شده از روی پرا تات نا دان در روز ماکها بوچا هر سال جان دوباره ای می گیرد.